Но, за Ленин а потоа и Сталин, како и за повеќето социјалисти/комунисти, фактите не беа причина да се испушти можноста за уште поголема моќ. Тој го трансформираше значењето на „кулак“, претворајќи го изразот од ретко користен што означуваше малку повеќе материјално богатство отколку што беше типично за селанец, во нејасна референца за сопственоста на имотот меѓу селаните кои се сметаа за „колебливи“ сојузници на револуцијата.

Воведувањето на користење на изразот како нешто опасно, слично на како денешните патриоти се означуваат како терористи, им послужи на Комунистите да започнат со извршувањето на некои од нивните најголеми ужаси. Пред тоа, селаните беа обединети како група. Тие страдаа заедно, живееја заедно и си помагаа едни на други. Но по почетокот на војната против кулаците, рускиот народ беше скршен. Соседот обвинуваше сосед, пријател обвинуваше пријател, дури и членови на семејството меѓусебно се обвинуваа дека се најзлобното нешто на светот: Кулак!

Зошто Сталин го стори тоа? Бидејќи просперитетните селани претставувале закана за неговиот режим. Социјализмот се претпоставува на идејата дека човекот не може да се подобри себеси без заеднички напори на колективот, така што беше против идеологијата на државата да има селани што поседуваат повеќе од нивните соседи. Значи, тој го искористи тоа за да ги сврти селаните едни против други.

Тие меѓусебно се обвинуваа и ја уништуваа својата позиција, бидејќи најдобрите меѓу нив беа испратени во Сибир, умреа од глад кога им беше одземено житото за Сталин да го продава во странство или беа погубувани од „Чека“. Советската држава стана сеприсутна и семоќна затоа што селаните се бореа едни со други наместо да се обединат против тиранската држава која им задаваше потешки и потешки товари.

И тоа функционираше. Преработувајќи го терминот за да значи опасност, и тој и неговите агенти се прекрија во крв до гуша. Сталин ја зацврсти својата позиција и осигури дека секој селанец што може да се побуни е или мртов или затворен во архипелагот Гулаг.

Но, таквите тактики не се ограничени на минатото. Глобалната Левица на ист начин продолжува да ги редефинира термините на орвелски начин за да го олесни остварувањето на нивните посакувани цели на целосна контрола и моќ. Тие ги нарекуваат дебелите луѓе убави со цел да го уништат концептот на убавина. Тие го редефинираа расизмот да значи нејасен концепт што се однесува на моќта и расата. Тие го редефинираа насилството како говор со кој не се согласуваат, но не и самото насилство.

Најважното е нивната преработка на терминот „бели луѓе“ да значи „самиот сатана“. И, да не мислите дека е едноставно како што станува збор за вистински белци, запомнете дека левицата е збунета за сè, па затоа тие рекоа дека не-белите сè уште можат да бидат врховисти на белите. Или, како што рече Никола Хана Џонс, надмоќта на белите сепак може да биде коренот на злобното дејство дури и ако сторителот не е бел. Како и употребата на „кулак“ од Сталин, таа е намерно нејасна, така што може да биде обвинение кое се користи против секој со кого не се согласуваат.

Но, генерално, тоа е напад против белите мажи, само затоа што се белци, а левичарите и нивните пријатели во медиумите генерално се држат до тоа, како што се вели во оваа смешна слика:

Ниту една група денес не се мрази повеќе од белите мажи. Тие се нападнати и обвинети секогаш кога ќе се случи нешто лошо, не им се дава пристап до работни места (особено во академските институции) само заради злосторството да се биде бел маж и, генерално, белците се мета на глобалната левица за секое претпоставено мало или поголемо злосторство што може да се замисли, без оглед колку да е смешно обвинението. По ѓаволите, градот Окланд има социјална програма за сите освен за белците. Левичарите го прават тоа, претворајќи ги белите луѓе во нови кулаци, бидејќи тие ја мразат и западната цивилизација и машкоста и ги гледаат и двата концепти како закана за нивниот режим што мора да се неутрализира.

Тие ја мразат западната цивилизација затоа што знаат дека не можат да ја следат истата. Хана-Џонс знае дека не може да живее според истиот стандард поставен од Черчил или Џеферсон, но може да ги уништи и двајцата лажно обвинувајќи ги дека се злобни расисти или некои други такви глупости. Ниту еден левичарски професор не е современ Цицерон или Волтер. Теоретичарите на критична раса тешко дека се наследници на стоицизмот или филозофијата на природните права и индивидуалната слобода на која се обврзаа просветителските мислители.

И тие мразат, и говориме за вистинска омраза, што не можат да живеат според стандардите утврдени на Западната цивилизација. Значи, како Никол Хана-Џонс, тие се фокусираат на горење а не на градење затоа што, како Сталин, сакаат да ги отстранат сите потенцијални закани по нивниот режим уште во самиот зародиш. Како што комунизмот го чистеше советското општество од просперитетни селани кога ги ликвидираше кулаците, сегашните леви глобалисти се обидуваат да го исчистат нашето општество од потенцијална закана за нивниот режим со уништување на западната цивилизација и бришење на луѓето што ја градеа или ја поддржуваа.

Само од погодност тие избраа бели мажи како фокус на нивните напади, признавајќи дека општеството ги обединува сите заедно кога гледаат во минатото. Плус, заради нашата релативна непопустливост и незнаење, тие можат да соберат многу различни мажи заедно, како кога ги ставијаЏорџ Вашингтон и Роберт Ли во иста категорија со Нејтан Бедфорд Форест, под претпоставка дека затоа што едниот беше помалку од совршен, сите се бескрајно злобни. Премногу Американци одат заедно со таквата конфлација, игнорантно прифаќајќи ја како валидна.

Уште полошо, луѓето постепено стануваат согласни со јакобинците од левицата што рушат статуи на великани како Вашингтон и Ли, и сè помалку подготвени да ги бранат наследствата на мислителите на Основачките татковци и просветителството и се помалку подготвени да возвратат одговор кога се објавува дека колеџи или училишта тие ги прочистуваат своите литературни барања од книги напишани од „стари белци“ како Вилијам Шекспир. Исто така, како и селаните во СССР кои се залекоа во меѓусебно обвинување за “кривични дела”, сега Американците постапуваат на ист начин и мрачно обвинуваат секого за разни измислени злосторства.

Одвратно е, но и многу ефикасно. Благодарение на ре-расизацијата на американското општество (повторно вина на левицата), ние не сме премногу подготвени да ги браниме „белите луѓе“ и сметаме дека тоа бранење е расистичко. Тоа е апсурдно; тие великани и нивните чудесни дела мора да се бранат, што и да кажат кукавиците проклети.

Заедно со нивните напади врз минатите Бели светилници, левичарските јакобинци го напаѓаат и самиот концепт на мажественост. Момчињата од соја (дури и бели, иронично) се пофалени од Си-Ен-Ен, и секој пример за маж кој напаѓа други мажи е пофалуван од корумпираните медиуми.

Заборавен, се разбира, е фактот дека машкоста е таа што ги победи нацистите, ги исфрли Британците од Америка или ги доведе Јапонците во покорност. Ние не ги победивме силите на Оската со избегнување на „навреда“ и „разговори“, туку со убиство на што е можно повеќе од нив.

Но, како што ја осознаваат нивната несоодветност во споредба со великаните од минатото, тие ја сметаат и мажественоста како закана за нивната моќ. Вистинските мажи не седат со скрстени раце бидејќи им се украдени правата, им се одземаат тешко заработени приходи и им се уништува животот од страна на семоќната влада на лути глобални левичари. Момчињата соја, сепак, го прават тоа. Можеби дури и мазохистички уживаат.

Левицата напаѓа бели луѓе како што Сталин ги нападна кулаците. Секако, сè уште не пукаат во задниот дел на главата со пиштол Макаров. Но, тие нè уништуваат нашите деловни активности или лажно обвинуваат луѓе за расизам или сексуален напад за да не спречат да заработуваме за живот. Дали светот е навистина подобро место сега кога христијанските, западни стандарди на морал се исмејуваат и напаѓаат наместо да се пофалуваат? Се сомневам.

На крајот, целта на од овие обиди да се претворат белите мажи во нови кулаци не е подобро општество. Тие не се обидуваат да создадат утопија, туку само се обидуваат да ја задржат моќта. Сталин го стори тоа со тероризирање на земјата и ликвидирање на кулаците. Модерната глобална левица тоа го прави со злобни напади врз белите луѓе. Откриле дека тоа е применлива стратегија, дури и ако е некохерентна, бидејќи тие исто така напаѓаат жени и малцинства.

Борбата, и покрај решеноста на левицата да ја направи една, не е расна или родова. Препознавајќи ја неопходноста и добрината својствена на мажественоста. Тие вредности го направија светот подобро место. Левицата, цинично напаѓајќи ги „белите луѓе“ како начин да ги ослаби своите противници и да ја надмине својата агенда, се обидува да ја ослободи Америка од тие огромно корисни и морални концепти и вредности.

Ние мора да одолееме на овие напади. Однесувајте се кон културната војна како тотална војна. Подигнете го црното знаме и не покажувајте милост кон оние што сакаат да го откажат Вашингтон или Шекспир. Без разлика дали сте црни, бели или што било друго, машко или женско, американско или странско, борете се пеколно за да ја одбраните цивилизацијата што го направи животот  достоен за живеење, заклучува во својот напис Генерал Z Конзервативец, (на Парлер , Габ)