Додека Белата куќа постојано предизвикува тензии со Русија и Кина, доајенот на американската надворешна политика, Хенри Кисинџер, драматично го предупреди Вашингтон минатата недела или да се согласи на нов меѓународен систем или да продолжи да ги поттикнува тензиите што водат до ситуација слична на Прва светска војна.

Минатиот четврток на веб-состанокот во глобалистичкиот тинк-танк Чатам Хаус со поранешниот британски министер за надворешни работи Џереми Хант, 97-годишниот Кисинџер ги повика САД да создадат рамнотежа со постојните глобални сили, додавајќи „ако замислите дека светот се обврзува на бесконечна конкуренција заснована на доминација на секој кој е супериорен во моментот, тогаш распадот на поредокот е неизбежен. И последиците од тој дефект ќе бидат катастрофални “.

Дипломатот ветеран ги повика САД да разберат дека не секое прашање има „конечни решенија“ и предупреди „ако не се разбереме со Кина на оваа точка, тогаш ќе бидеме во ситуација од тип пред светската војна кога постојат повеќегодишни конфликти кои се решаваат, но еден од нив во одреден момент излегува од контрола и прераснува во Светска Војна“.

Сепак, идејата дека САД треба да престанат да ја наметнуваат својата волја на сите други нема да биде лесно прифатена во Вашингтон. Ова е потврдено од острата реторика и личните навреди што американскиот претседател Џо Бајден континуирано ги изрекува против неговите руски и кинески колеги, Владимир Путин и Кси Џинпинг.

Високиот кинески официјален претставник Јанг Џиечи му рече в лице на американскиот државен секретар Ентони Блинкен на 18 март во Алјаска дека „Соединетите држави немаат можност да зборуваат со Кина од позиција на сила“. Потоа, рускиот министер за надворешни работи Сергеј Лавров и неговиот кинески колега Ванг Ји, неколку дена подоцна на 22 март за време на нивниот состанок во Пекинг, смело рекоа дека „заеднички го штитат мултилатерализмот, го одржуваат меѓународниот систем со ООН во неговата основа и меѓународниот поредок заснован на меѓународното право, додека цврсто се спротивставуваат на еднострани санкции, како и мешање во внатрешните работи на другите земји“.

Кариерата на Кисинџер е натопена во крв кога ќе се сетиме на неговата поддршка за Пакистан за време на војната за независност на Бангладеш и покрај масакрот над стотици илјади луѓе и масовното силување; организираше воен удар во Чиле за да го отстрани демократски избраниот Алјенде во корист на диктатурата на Пиноче; премолчено го поддржа масовното убиство на Индонезија на стотици илјади источен Тимор; – меѓу многу други слични гнасни и крвави работи што ги направил.

Сепак, неговата најнова изјава за САД и меѓународниот систем е всушност зрел предлог што би бил од корист за светскиот мир доколку администрацијата на Бајден го прифати неговиот совет дека глобалниот поредок се менува. Малку е веројатно дека Вашингтон е подготвен еднострано да ја прекине својата агресија преку тврда и мека моќ, бидејќи се уште се залажува дека може да одржи униполарен поредок.

За големите сили секогаш е тешко да прифатат дека светот се променил, особено кога тоа е на нивна штета. Однесувањето на администрацијата на Бајден, која намерно користи заканувачка и несоодветна реторика, покажува дека САД нема рационално да прифатат мултиполарен светски систем, особено затоа што русофобијата и кинофобијата се во пораст.

Личните навреди кон Путин и Кси се израз на американската немоќ, особено кога ќе земеме предвид дека САД историски не се занимавале со ваква реторика и кога биле во зенитот на својата моќ. САД веќе не се единствена велесила во светот и нејзините ривали повеќе не прифаќаат таква агресија, па токму затоа кинеската делегација што минатиот месец замина на Алјаска јасно изјави дека не прифаќа никаков јазик на сила од страна на САД.

Дополнителен проблем за САД е дали нејзините сојузници ќе ги нарушат нивните односи со Кина и Русија и дали ќе прифатат да бидат туркани во конфликти со нив. Постојат индикации дека најважните европски земји ќе се спротивстават на барањата на САД. За тоа сведочи и „Северен поток 2“ каде американските обиди да ја спречат нејзината изградба се соочуваат со отпор од важни земји од Европската унија и покрај бесконечните поплаки од минијатурите како Литванија и Полска.

Роберт Гејтс, поранешен директор на ЦИА и американски секретар за одбрана, призна во неодамнешното интервју за Вашингтон пост дека санкциите против Русија не се од корист за САД. Во Национален интерес, Роберт Каплан ја опишува Русија како „проблем од пеколот“ бидејќи таа не може да се покори. Каплан понуди причини зошто е потребно Русија „да се тргне од својот едностран сојуз со Кина“ и да најде рамнотежа со САД

Погрешната политика на агресија од страна на Вашингтон за одржување униполарен светски поредок функционираше точно во корист на Кина и Русија, особено во забрзувањето на нивната соработка. Западот повеќе не може да ја потиснува економската моќ на Кина или воената моќ на Русија. Воените стратези на Западот се свесни дека Руско-Кинеската соработка не може да се компензира или спречи со ништо. На крајот, Вашингтон ќе мора да прибегне кон стратегија што ќе го прифати предлогот на Кисинџер за наоѓање рамнотежа, притоа прифаќајќи ја мултиполарната реалност што веќе е утврдена во светот.