Преку Светскиот Блог на Монти Пелерин. За да се разбере целосно длабоката држава треба да се изанализира како таа функционира со корумирање на политичарите во власта но и исто така и надвор од власта. Длабоката Држава (Deep State или Дип Стејт) корумпира сè што допира. Како што вклучи во себе голем дел од “елитите”, Длабоката Држава ги корумпираше и медиумите.

Одговорот во врска со слободата воопшто е сè понегативен, барем во споредба со нашата историја. Прашањето во врска со “слободниот печат” е уште полоша. Американскиот печат, иако не е во сопственост на државата, е под слични ограничувања како и печатот во повеќе тоталитарни држави. Овие ограничувања не се официјално кодифицирани во законот, туку се прифаќаат и спроведуваат од страна на медиумите. Тие произлегуваат од фактот дека Длабоката Држава има моќ да банкротира кое било лице или корпорација.

Неограничените ресурси на Длабоката Држава им оневозможуваат индивидуите или корпорациите да се бранат. Ако дојдат по тебе, ќе те уништат. Вашите ограничени ресурси или ресурсите на дури и најголемата корпорација не се доволно за да се бориш со неограничените ресурси на Длабоката Држава. Прифаќањето на вината (дури и кога не се виновни) обично е најмалку скапа алтернатива за решавање на било кој аргумент со длабоката држава.

Овој вид општество не е дури ни социјализам во нормална смисла. Всушност, повеќе е фашизам каде што е дозволена приватна сопственост, но однесувањето е толку подложно на владините правила и прописи што всушност власта е таа која всушност го регулира однесувањето.

Со ваков вид на моќ и подготвеност да го искористи Длабоката Држава не мора да поседува корпорации. Фактот дека Длабоката Држава може да ја “убие” секоја корпорација што ја избира објаснува зошто “слободниот печат” (или буквално било кое друго лице или компанија) не е навистина слободен. Не постои корпорација или поединец што на некој начин не го крши законот секој ден. Овие прекршувања не се намерни, ниту пак се познати од актерот. Има премногу закони кои никој од нас не ги крши неколку од нив, без да знае, секој ден.

И најстрашното е што послушноста на медиумите станува институицонална и доброволна. Дури нем ни противење туку се избираат само уредници и новинари кои се на “партиската линија” на Соросоидните квази-леви неолиберални глобалисти од групите околу Сорос, Клинтон и Обама.

Додека порано размислуваме за медиумите како независни компании тие одамна се далеку од тоа. Американските медиуми (како и повеќето поголеми корпорации) се всушност “сопственост” на Длабоката Држава поради арбитрарните и огромни регулаторни и полномошни овластувања на државата. За да се разбере колку е лесно да влијаете / контролирате медиуми, оваа информација  е корисна за читателот: 6 медиумски гиганти ги контролираат сите медиуми!

Ова е она што се нарекува играње на покер со човек кој има “бележени карти”. Информации како оваа подолу може да бидат голема корист за општата јавност и да им помогне на се повеќе и повеќе луѓе да се разбудат кои се нивните вистински непријатели.

АКО НЕКОГАШ ЧУВСТВУВАВТЕ ДЕКА МЕДИУМИТЕ СЕ ПРОТИВ ВАС АМЕРИКАНЦИТЕ А НЕ МОЖЕВТЕ ДА ГО ДОКАЖЕТЕ, ОВИЕ ПОДАТОЦИ МОЖЕ ДА ВИ ПОМОГНАТ ДА ЈА ЛОЦИРАТЕ ПРИЧИНАТА:

Извршниот продуцент на ABC News, Иан Камерон, е во брак со Сузан Рајс, советник за национална безбедност на Обама.

Претседателот на ЦБС, Дејвид Роудс, е брат на Бен Роудс, заменик-советник на Обама за национална безбедност за стратешки комуникации.

Дописникот на ABC News Клер Шипман е оженет со поранешниот секретар за печат на Обама, Џеј Карни.

ABC News и Univision новинар Метју Џаф е во брак со Кејти Хоган, поранешен заменик-секретар за печат Обама .

Претседателот на ABC, Бен Шервуд, е брат на поранешниот специјален советник на Обама, Елизабет Шервуд.

Претседателот на CNN , Вирџинија Мослеј, е во брак со поранешниот заменик-секретар на Хилари Клинтон, Том Нијдс.

Ова е само “делумна” листа, бидејќи истото важи и за NBC / MSNBC и за повеќето други медиуми.

Значи Трамп е во право. Состојбата на Лажните Вести (Fake News) е генерирана од овие инцестни односи.

Очигледно, односите се побројни и подлабоки од оние што се наведени погоре резултирајќи во спојувањето на политиката и новинарството. Џорџ Стефанопулос, Џон Бренан, Џејсон Чафец, Џејмс Клапер и други лесно се лизнуваат од Deep State во Deep Media. Обратното е исто така честа појава. И оваа инцестност не е ограничена само на медиумите туку се практикува во сите сфери од унверзитети, воената иднустрија до сите други мултинационални корпорации каде неколку стотини неизбрани глобалисти раководат со секој аспект од животот на граѓаните.