Ова не е мислење, туку факт. Ние се движиме кон осум милијарди животи на овој свет и на средствата за продуктивни сили да се одржи дека растечката популација (барем на запад) е дозволено да се распаѓа ужасно во текот на последниот половина век, додека монетарните политики на централните банки создадоа хиперинфлационен карцином со незамисливи пропорции. Само шпекулациите во дерегулираниот банкарски систем „премногу голем за да пропадне“ резултираа со над 1,5 квадрилиони долари во номинална измислена и непостоечка вредност кои имаат НУЛА врска со реалниот свет (БДП на глобално ниво едвај изнесува 80 трилиони долари). Само во текот на изминатите 5 месеци,  415 милијарди американски долари за квантитативно олеснување (QE) а всушност лудо печатење на пари се пуштени во оптек, за да се спречи колапс. Економски, тоа е градењењ на кули на темели од песок.

Културно, исклучувањето на традиционалните вредности кои и ’даваа на западната цивилизација морална подготвеност да преживее и расте, резултираше во пост-вистина која сега се протега во текот на три генерации (од бејби-бумерите до денешните млади возрасни) кои станаа најрасположената класа на луѓето во модерната историја ја губат секоја разлика на термините како на пример „потреби“ наспроти „сака“, „правилно“ наспроти „погрешно“, „убавина“ наспроти „грдост“ или дури и меѓу „машки“ и „женски“.

Без да се жалиме повеќе, доволно е да се каже дека оваа работа не е одржлива.

Значи, прашањето не е „дали ќе добиеме нов систем?“, Туку „кому ќе му служи овој нов систем?“

Дали овој нов систем ќе послужи со олигархиска агенда на штета на народите и луѓето на земјата или ќе им служи на интересите на народите и луѓето на земјата на штета на олигархијата?

Путин оживува заборавена визија

Обраќањето до нацијата на 15 јануари на претседателот Путин беше здив на свеж воздух од оваа причина, бидејќи светскиот лидер кој тесно ја соедини судбината на својата нација со кинеската иницијатива за појас и пат, и испрати повик за создавање на нов систем од страна на петтемина најголемите нуклеарни сили како обични сојузници на основа на мултиполарна парадигма.

Откако зборуваше за визијата на Русија и внатрешни подобрувања, Путин се префрли на меѓународната сцена велејќи:

„Убеден сум дека е крајно време за сериозна и директна дискусија за основните принципи на стабилниот светски поредок и најострите проблеми со кои се соочува човештвото. Неопходно е да се покаже политичка волја, мудрост и храброст. Времето бара свесност за нашата заедничка одговорност“.

Повикувајќи ги Русија, САД, Велика Британија, Кина и Франција да организираат нова архитектура која гио надминува само воените работи, Путин изјави:

„Земјите основачи на Обединетите нации треба да дадат пример. Тоа се петте нуклеарни сили кои носат посебна одговорност за зачувување и одржлив развој на човештвото. Овие пет нации пред сè треба да започнат со мерки за отстранување на предуслови за глобална војна и развој на ажурирани пристапи за обезбедување стабилност на планетата што целосно ќе ги земе предвид политичките, економските и воените аспекти на современите меѓународни односи“.

Акцентот на Путин дека „Обединетите нации треба да дадат пример“ не е наивна фантазија, ниту „крипто-глобалистичка реторика“, како што изјавиле некои негови критичари.

Путин знае дека ООН веќе подолго време биле злоупотребени од анти-државните глобалистички идеолози. Тој исто така ја познава својата историја подобро од неговите критичари и е свесен дека првичниот мандат на Обединетите нации бил во функција на одбрана на суверена нација-држава. Во член 2.1 од повелбата јасно се вели: „Организацијата се заснова врз принципот на суверена еднаквост на сите свои членови“.

За читателите кои можеби со право се цинични дека таквите организации како ООН некогаш би можеле да играат навистина позитивна улога во светските работи, важно е да се потсетиме дека кога беа создадени во 1945 година ООН никогаш не биле предвидени да имаат еднострано овластување над државите нации или воена моќ. Нивната цел беше да се обезбеди платформа за дијалог каде суверените држави нации би можеле да ги усогласат своите политики и да го надминат недоразбирањето со цел да ја заштитат општата благосостојба на луѓето на земјата. Во членовите 1.3-4 јасно се наведува дека ООН се дизајнирани „да постигнат меѓународна соработка во решавањето на меѓународните проблеми од економски, социјален, културен или хуманитарен карактер и во промовирање и поттикнување на почитување на човековите права и основните слободи за сите без разлика за раса, пол, јазик,

Ако би биле следени принципите на Обединетите нации, како што се изнесени  во неговата пре-амбула и основни написи (исто како и во уставот на Америка): тогаш војните на агресија и за промена на режимот не би биле можни. Член 2.4 директно се обраќа на оваа изрека: „Сите членки ќе се воздржат во своите меѓународни односи од закана или употреба на сила против територијалниот интегритет или политичка независност на која било држава“.

Илјадници азиски, африкански и јужноамерикански инженери и државници беа поканети да ги посетат САД во текот на 1930-тите и раните 1940-ти години да ја проучуваат Тенеси долината и други одлични проекти за вода, земјоделство и енергетика од Новиот Договор, со цел да ги вратат тие идеи во нивните земји како двигател да се ослободат од оковите на колонијализмот и политички, културно и економски. Наспроти ФДР, Черчил непокајничкиот расист беше во ред со понудата на политичка независност, но не со независноста на културните или економските средства за да се постигне тоа.

Иако светот се претвори во англо-американски сојуз со смртта на Рузвелт во 1945 година, другите институции на Бретон Вудс, кои требаше да обезбедат меѓународен продуктивен кредит за оние големи инфраструктурни проекти за ставање крај на колонијализмот, беа преземени од непријателите на Рузвелт кои ги прочистуваа ММФ и Светската Банка од сите лојалисти на меѓународната визија на Рузвелт. Дали овие корумпирани институции за финансирање можат да бидат вратени во првобитната намера или дали тие едноставно мора да бидат заменети со нови механизми за зајмување, како што се Азија за инфраструктурна инвестициска банка, Нова банка за развој на БРИКС или Фонд за инвестиции во патот на свилата.

Она што е неопходно да се има предвид е дека Путин (исто како Рузвелт пред него) не знае дека не може да им се верува ниту на Велика Британија ниту на лојалистите на Длабоката држава на Велика Британија во Америка. Сепак, и покрај нивната недоверба, тие двајцата знаеја дека трајниот светски поредок може да се оствари само ако овие сили се поткрепат во рамките на повисокиот закон наметнат од авторитетот на вистински суверени нации, и токму затоа повоените планови на Рузвелт го вклучуваат Партнерството САД-Русија-Кина-Велика Британија да обезбеди поттик за иницијативи за глобален развој и постигнување на целите на Атлантската повелба. Ова партнерство беше саботирано со смртта на Рузвлет бидејќи Студената војна и доктрината на Труман ја прекинаа таа алијанса. Целта за ставање крај на колонијализмот мораше да почека уште 80 години.

На конференцијата за безбедност во Минхен во 2007 година, Путин веќе јасно го стави својот преглед на историјата јасно на маса, кога рече:

„Овој универзален, неделив карактер на безбедност се изразува како основен принцип дека„ безбедноста за една е безбедност за сите“. Како што рече Френклин Д. Рузвелт во текот на првите неколку дена откако избила Втората светска војна: „Кога мирот е нарушен на кое било место, мирот на сите земји секаде е во опасност … Сметам дека униполарниот модел не е само неприфатлив, туку и невозможен во денешниот свет. Она што е уште поважно е дека самиот  униполарен модел е погрешен и неодржлив и не може да има никакви морални основи за модерната цивилизација “.

Путин не е наивен да повика повелбата на Обединетите нации да служи како водечка светлина на новата воена, политичка, економска архитектура. Ниту, тој е наивен да мисли дека ваквите недоверливи нации како САД, Велика Британија и Франција ќе влезат во партнерство со Русија и Кина. Тоа е затоа бидејќи Путин знае дека токму Русија и Кина ќе бидат тие што ќе ги обликуваат условите на новиот систем, а не западот чиј блеф ја открива западната губитничка рака карти, поради што одредени сили биле толку очајни да ја соборат масата на покер во последните неколку години. Фактот дека Путин, Кси и нивните растечки сојузници не дозволија да се разгорува оваа агенда на хаос, не само што ги доведе во бес  империјалистите кои прогласија „крај на историјата“, туку тој факт му дава втора шанса на живот на визијата на Франклин Рузвелт за заедница на суверени нации.

Авторот Метју Ерет преку Фондацијата за стратегиска култура,