Од Пепе Ескобар и прво објавено на блогот Сакер. Обраќањето на Путин до Руското сојузно собрание – де факто Обраќање до Нацијата – беше џудо потег што ги остави јастребите на атлантистичката сфера особено запрепастени. „Западот“ не беше ни споменат со име. Само индиректно, или преку прекрасна метафора, Kнигата за Џунглата на Радјард Киплинг. Надворешната политика беше адресирана само на крајот, скоро како последна мисла. Русија е за мир, договор за стратешко разоружување, и почитување и развој на сите нации. Но, поракат на Путин, како што советува малата авантуристичка Книга на Џунгла, е: пробајте нешто смешно и бидете подготвени да се соочите со одговор – „асиметричен, брз и груб“.

Во најдобриот дел од час и половина, Путин се концентрираше на домашните проблеми, детално опишувајќи низа политики што значи дека руската држава им помага на оние кои имаат потреба – семејства со ниски примања, деца, самохрани мајки, млади професионалци, непривилегирани – со, на пример, бесплатните здравствени проверки сè до можноста за универзален приход во блиска иднина.

Се разбира, тој исто така се осврна на моменталната, многу непостојана состојба на меѓународните односи. Краткиот начин на кој тој избра да го стори тоа, спротивставувајќи се на преовладувачката русофобија во атлантистичката сфера, беше доста впечатлив.

Прво, и најважно за Руската политика „е да обезбеди мир и безбедност за благосостојба на нашите граѓани и за стабилен развој на нашата земја“.

Сепак, ако „некој не сака да… води дијалог, но избере егоистичен и арогантен тон, Русија секогаш ќе најде начин да се залага за својата позиција“.

Тој ја издвои „практиката на политички мотивирани, нелегални економски санкции“ за да се покријат „некои многу поопасни“, и всушност невидливи во западната наратива работи како: „неодамнешниот обид за организирање државен удар во Белорусија и атентат врз претседателот на таа земја“. Путин се погрижи да нагласи, „сите граници се надминати“.

На заговор за убиство на Лукашенко беше откриен од страна на руски и белоруски разузанвачки служби – што уапсија неколку актери поддржани, од кој друг, туку од ЦИА и САД. Стејт департментот на САД, предвидливо, негираше какво било учество.

Путин: „Вреди да се укаже на признанијата на притворените учесници во заговорот дека се подготвува блокада на Минск, вклучувајќи ја неговата градска инфраструктура и комуникации, целосно исклучување на целата електрична мрежа на белорускиот главен град. Ова, патем, значи подготовки за масовен сајбер-напад “.

И, тоа доведува до многу непријатна вистина: „Очигледно, не е без причина што нашите западни колеги тврдоглаво одбија бројни предлози од руска страна за воспоставување меѓународен дијалог во областа на информациите и сајбер-безбедноста“.

„Асиметричен, брз и груб“

Путин забележа како „нападот врз Русија“ стана „спорт, нов спорт, кој дава најгласни изјави по медиумите“. И тогаш тој отиде целосно Киплинг: „Русија е нападната и тука и таму без причина. И, се разбира, секакви ситни чакали трчаат наоколу како што Табаки трчаше околу Шере Кан [тигарот] – сè е како во книгата на Киплинг – завива и е подготвено да му служи на својот суверен. Киплинг беше одличен писател“.

Слоевитата метафора е дури и повеќе од изненадувачки како современо одекнува геополитичкта Голема Игра помеѓу британската и руската империја од крајот на 19^-от век, во која Киплинг беше протагонист.

Уште еднаш Путин мораше да нагласи дека „навистина не сакаме да палиме мостови. Но, ако некој ги сфати нашите добри намери како рамнодушност или слабост и има намера да ги запали тие мостови целосно, па дури и да ги разнесе, треба да знае дека одговорот на Русија ќе биде асиметричен, брз и груб “.

Еве го новиот закон на геополитичката џунгла – поддржан од г-дин Искандер, г-дин Калибр, г-дин Авангард, г-дин Пересвет, г-дин Хинџал, г-дин Сармат, г-дин Циркон и други почитувани господа, хиперсонични и останати. Оние кои ја чепкаат мечката до степен да се закануваат „на основните интереси на нашата безбедност ќе жалат за стореното, бидејќи досега долго немаа причина да жалат за ништо“.

Зашеметувачките случувања  изминатите неколку недели како: Кина-САД самитот на Алјаска, на самитот Лавров-Ванг Ји во Гуилин, на самитот на НАТО, на стратешки договор меѓу Иран и Кина , говор Кси Џинпинг на форумот Боао – сега се споија во една остра нова реалност: ерата на едностран Левијатан – САД наметнувајќи ја својата железна волја заврши.

За оние русофоби кои сè уште не ја добиле пораката, кул, мирен и собран Путин беше принуден да додаде: „јасно, имаме доволно трпеливост, одговорност, професионалност, самодоверба, самоувереност во исправноста на нашата позиција и здрав разум кога станува збор за донесување какви било одлуки. Но, се надевам дека никој нема да помисли за преминување на таканаречените црвени линии на Русија. И каде се тие нацртани, ние се определуваме во секој конкретен случај“.

Враќајќи се на реалната политика, Путин уште еднаш мораше да ја нагласи „посебната одговорност“ на „петте нуклеарни држави“ сериозно да разговараат за „прашањата поврзани со стратешкото вооружување“. Отворено прашање е дали администрацијата на Бајден-Харис – зад која стои токсичен коктел од нео-конзервативци и хумани империјалисти – ќе се согласи.

Путин: „Целта на ваквите преговори може да биде создавање на средина за соживот без конфликти заснована на еднаква безбедност, опфаќајќи не само стратешко оружје како што се интерконтинентални балистички ракети, тешки бомбардери и подморници, но исто така, би сакал да истакнам, сите офанзивни и одбранбени системи способни да решаваат стратешки задачи, без оглед на нивната опрема“.

Колку што обраќањето на Кси на форумот Боао беше главно насочено кон Глобалниот југ, Путин истакна како „ние ги прошируваме контактите со нашите најблиски партнери во Шангајската организација за соработка, БРИКС, Заедницата на независни држави и сојузниците на Колективната безбедност Договорна организација “, и возвишени „заеднички проекти во рамките на Евроазиската економска унија“, фактурирани како„ практични алатки за решавање на проблемите на националниот развој“.

Накратко: интеграцијата е во сила, следејќи го рускиот концепт за „Голема Евроазија“.

„Напнатост на воените нивоа“

Сега споредете го горенаведеното со Извршната наредба (ЕО) на Белата куќа (ЕО), прогласувајќи „национална вонредна состојба“ за „справување со руската закана“

Ова е директно поврзано со претседателот Бајден – всушност оној кој што му кажува што да прави, комплетно со слушалка и телепромптер – ветувајќи му на украинскиот претседател Зеленски дека Вашингтон „ќе преземе мерки“ за поддршка на посакуваното размислување на Киев за враќање на Донбас и Крим.

Постојат неколку проблеми кои предизвикуваат кревање веѓи со оваа ЕО. Со тоа, на кој било руски државјанин им се негираат целосните права на нивниот имот во САД. Секој жител на САД може да биде обвинет дека е руски агент кој се занимава со нарушување на безбедноста на САД. Под-потстав (В), во кој се наведени детално „акции или политики што ги поткопуваат демократските процеси или институции во Соединетите држави или во странство“, е доволно нејасен за да се искористи за да се елиминира секое новинарство што ги поддржува позициите на Русија во меѓународните работи.

Санкционирани се набавки на руски обврзници ОФЗ, како и една од компаниите вклучени во производството на вакцината Спутник V. Сепак, црешата на оваа казнена торта може да биде тоа што отсега на сите руски граѓани, вклучувајќи ги и двојните државјани, може да им биде забранет влез на територијата на САД, освен преку ретко специјално одобрение.

Рускиот весник Ведомости забележа дека во таква параноична атмосфера ризиците за големите компании како Јандекс или Лабораторијата Касперски значително се зголемуваат. Сепак, овие санкции не беа исполнети со изненадување во Москва. Најлошото допрва следува, според упатените на „Белтвеј“ од Вашингтон ДЦ: два пакети санкции против „Северен поток 2“ веќе се одобрени од Министерството за правда на САД.

Клучна точка е дека оваа ЕО де факто го става секој што известува за руските политички позиции како потенцијална закана за „американската демократија“. Како што забележа врвниот политички аналитичар Аластер Крук, ова е „постапка што обично е резервирана за граѓаните на непријателските држави за време на војна“. Крук додава: „Воено-хушкачите од САД жестоко ја зголемуваат напнатоста со Москва. Тензиите и реториката ги достигаат нивоата на војна“.

Отворено прашање е дали Обраќањето до Нацијата на Путин сериозно ќе биде испитана од токсичниот лудачки комбо на неокони и хуманитарни империјалисти, склони кон истовремено малтретирање на Русија и Кина.

Но, факт е дека нешто извонредно веќе започна да се случува: „деескалација“.

Дури и пред обраќањето на Путин, Киев, НАТО и Пентагон очигледно ја добија пораката имплицитна во Русија, префрлајќи две армии, масивни артилериски батерии и воздушни поделби на границите на Донбас и на Крим – да не ги спомнувам главните поморски средства преселени од Каспискоот на Црното Море, НАТО не можеше ниту да сонува да се справи со тоа.

Фактите по различни основи зборуваат многу. И Париз и Берлин беа преплашени од можен судир на Киев директно против Русија и фуриозно лобираа против неа, заобиколувајќи ги ЕУ и НАТО.

Тогаш, некој – можеби беше Џејк Саливан – сигурно му шепна во слушалката на Куклата за Тестирање Судари на Автомобили, можеби не е умно да навредувате шеф на нуклеарна држава и истовремено очекувате да го задржите вашиот глобален „кредибилитет“. Па така, по тој познат телефонски повик на „Бајден“ до Путин дојде поканата за самитот за климатски промени, на кој сите високи ветувања се главно реторички, бидејќи Пентагон е и ќе биде најголемиот загадувачки ентитет на планетата Земја.

Значи, Вашингтон можеби најде начин да задржи барем една авенија за дијалог со Москва. Во исто време Москва нема никакви илузии дека драмата Украина / Донбас / Крим е завршена. Дури и ако Путин не го спомна тоа во Државата на нацијата. Па дури и ако министерот за одбрана Шојгу нареди деескалација.

Секогаш непроценливиот Андреј Мартијанов весело го забележа „културниот шок кога Брисел и Д.Ц. започнаа да се сомневаат дека Русија не ја „сака“ Украина. Она што Русија го сака е власта на оваа земја да изгние и да имплодира без измет од експлозијата што би ја погодил Русија. Плаќањето на Западот за расчистување на овој измет е исто така во руските планови за украинскиот Бантустан“.

Фактот што Путин дури и не го спомна Бантустан во својот говор ја поткрепува оваа анализа. Што се однесува до „црвените линии“, имплицитната порака на Путин останува иста: база на НАТО на западното крило на Русија едноставно нема да се толерира. Париз и Берлин го знаат тоа. ЕУ е во агонија. А НАТО секогаш ќе одбие да го признае тоа.

Ние секогаш се враќаме на истото клучно прашање: дали Путин ќе биде во можност, спротивно на сите шанси, да повлече комбиниран потег на Бизмарк-Сун Цу и да изгради трајна германско-руска пријателска антанта (и тоа е далеку од некаков „сојуз“). Северен тек 2 е суштински запчаник во тркалото на овој нплан – и тоа е она што ги полудува јастребите од Вашингтон.

Што и да се случи понатаму, за сите практични цели Железната Завеса 2.0 е вклучена и таа едноставно нема да исчезне. Ќе има повеќе санкции. Сè што беше при рака беше фрлено врз Мечката, освен жешка вистинска војна. Ќе биде неверојатно забавно да се гледа како и преку кои чекори Вашингтон ќе се вклучи во „деескалација и дипломатски процес“ со Русија.

Хегемонот секогаш може да најде начин да распореди масовна ПР кампања и на крајот да прогласи дипломатски успех во „деескалацијата“  и напуштањето на ќор-сокакот. Па, тоа сигурно е подобро од жешката војна. Инаку, како што не советува малата авантуристичка Книга на Џунгла: пробајте нешто смешно и бидете подготвени да се соочите со одговор, „асиметричен, брз и груб“.