„Колку животи ќе жртвувате за да спречите една смрт од коронавирус?“
Томас Соуел повеќе пати пишуваше дека во свет не постојат идеални решенија, само баланс меѓу подобри и полоши решенија. Дебатата за заклучување досега намерно погрешно се фокусираше на тоа како заштеда на животи од Ковид наспроти штетите од “привремениот” удар врз економијата.
Како што неодамна напиша Том Вудс „Го слушнавме тоа од Ендрjу Куомо, гувернер на Њујорк и многу други луѓе од тогаш: ако спасиме дури и еден живот со сите овие драконски мерки, ќе бидат исплатливи“.
Противниците на заклучувањата сами си прават лош проблем да се фокусираат скоро исклучиво на важноста на „повторно отворање на економијата“, како да финансискиот само-интерес е единствената причина да се укинат наредбите за останување дома.
Како што напиша Хедер МекДоналд во ова неодамнешно парче на American Greatness
„Фокусот на заштеда на„ само еден живот “од коронавирусот, како што Куомо го кажа во март, води кон исклучување на сите други размислувања и затоа се докажа како катастрофален неуспех во креирањето на политиките.
„Уништувањето на способноста на поединците да работат, се прехрануваат, па дури и да преживеат, со продолжениот домашен затвор наскоро може да стане неповратно“, додаде таа.
Всушност, заклучувањето само по себе претставува значителен ризик по здравјето, вклучувајќи и неизброени смртни случаи. Јавноста е бомбардирана со постојано менување на модели наводно за да се покаже масивната хоспитализација на коронавирус и смртни случаи што наводно ќе се зголемат доколку се отстранат ограничувањата за движење.
Но, каде се моделите кои ги проектираат смртните случаи и страдањата како резултат на самото заклучување? Зошто нашите политичари се толку упорни да ги спречуваат овие теми и да влезат во јавната дебата за последиците од заклучувањето?
Истражувањата јасно покажаа позитивна корелација помеѓу зголемената стапка на невработеност и самоубиство. Една студија објавена од страна на The Lancet откриле дека “релативниот ризик од самоубиство поврзани со невработеноста е покачена од околу 20-30%”, во текот на периодот на истражувањето.
Студијата понатаму прогнозираше четириесет и пет илјади самоубиства годишно во светот како последица на менталниот и психолошкиот товар предизвикан од невработеност.
Надежта за многу отпуштени работници е дека нивната невработеност ќе биде привремена, но останува голема неизвесност колку ќе трае ова. Колку подолго трае ова економско исклучување и нејзините последици, толку повеќе самоубиства ќе има.
Ossе регистрира дека се зголемува и загубата на живот од злоупотреба на супстанции. Како што забележува клиниката за рехабилитација на злоупотреба на супстанции „Recovery Ways“, „Една студија од 2017 година открила дека секој пат кога невработеноста се зголемува за еден процентен поен во дадениот округот, стапката на смртност од опиоиди се зголемува за 3,6 проценти и стапката на посети во итни случаи се зголемува за 7 проценти “
И во многу горчлив случај на иронија, вознемиреноста и стресот предизвикан од реакцијата за борба против ширењето на коронавирусот, всушност можат да го ослабнат имунолошкиот систем и да ги направат луѓето поранливи од зараза. Како што е објавено на Healthline.com :
Ако постојано чувствувате вознемиреност и стрес или трае долго време, вашето тело никогаш не добива сигнал да се врати во нормално функционирање. Ова може да го ослабне вашиот имунолошки систем, оставајќи ви повеќе ранливи на вирусни инфекции и чести заболувања. Исто така, вашите редовни вакцини може да не функционираат ако имате анксиозност.
Исто така, глобалната економска криза предизвикана од блокадите на коронавирусот ќе биде масовното гладување. Иако САД ќе претрпат зголемена смртност од економските тешкотии, болката што се чувствува на глобално ниво ќе биде далеку поголема.
На април 16 статија на Ројтерс гоистакна предупредувањето од извештајот на ОН дека
економските тешкотии што ги доживеале семејствата како резултат на глобалниот економски пад предизвикан од затворањето, би можеле да резултираат со стотици илјади дополнителни смртни случаи на деца во 2020 година, со што во рок од една година ќе се поврати целиот напредок постигнат во намалувањето на смртноста кај новороденчињата.
Предупредување за „пандемија на глад, неписменост и сиромаштија“, како резултат на затворањето на владата, написот на Њујорк Тајмс на 22 април забележа дека во третиот свет „кампањите за искоренување на полио се суспендирани. Истото важи и за дистрибуцијата на витамин А, што спасува животи на децата и спречува слепило. Програмите за хранење во училишта честопати беа затворени заедно со училиштата“.
Во Бангладеш, написот забележа една анкета која покажа дека „Четири од 10 испитаници имаат три дена залиха храна дома или помалку“.
Масовната хистерија и паника, исто така, доведува до тоа многу луѓе со сериозни здравствени проблеми, опасно да ги избегнуваат болниците поради неоправдан страв од инфекција. Ваквото избегнување може да доведе до сериозни, а понекогаш и неповратни заболувања кои беа целосно спречени.
Освен тоа, како што напиша еден доктор од Стенфорд во овој напис во „Хил“ „Луѓето умираат затоа што не се извршува друга медицинска помош заради хипотетички проекции на вирусот“.
„Повеќето држави во САД и многу болници нагло престанаа со„ неесенцијални “процедури и операции“, напиша лекарот. „Тоа спречи дијагностицирање на загрозувачки заболувања од живот, како скрининг за карцином, биопсија на тумори сега неоткриени и потенцијално смртоносни аневризми на мозокот“.
„Пациентите од карцином ја одложија хемотерапијата. Околу 80% од случаите на операција на мозокот биле прескокнати и одложени. Акутните болни од мозочен удар и срцев удар ги пропуштаат единствените шанси за лекување, некои умираат, а многумина сега се соочуваат со постојана попреченост“, продолжи тој.
Том Вудс понатаму посочи напис во британскиот „Сандеј експрес“, кој заклучува дека „зголемените смртни случаи од рак ќе резултираат во огромно оптоварување на здравствените ресурси предизвикани од хистеријата со КОВИД“.
Според Ричард Саливан, професор по карцином и глобално здравје на „Кингс колеџ“ во Лондон и директор на неговиот Институт за рак, „Бројот на смртни случаи како резултат на нарушување на услугите за карцином веројатно ќе го надмине бројот на смртни случаи од самиот коронавирус. “
Одговорот на владите на заканата од коронавирусот е без преседан. Прашањето дали е оправдан одговорот или не, се сведе на спасување животи наспроти „рестартирање“ на економијата. Многу противници на скоро универзалните заклучувања се обвинети дека сакаат луѓето да умрат само за да заштедат неколку поени во нивните портфолија на Вол Стрит.
Ова е апсурдно. Самото заклучувањето чини животи. И тоа многу животи. Економскиот исход ќе предизвика повеќе бранови на смртни случаи, особено кај посиромашните нации. Превентивните смртни случаи и здравствените проблеми се зголемуваат, затоа што оскудните медицински ресурси се резервирани за предвидените бранови на случаи на КОВИД-19 кои во голема мерка не се материјализираат.
Во неодамнешниот твит, слободарскиот подкастер и комичар Дејв Смит го постави вистинскот прашање но кое засега се игнорира, колку ќе го продолѓувате затварањето и колку треба дополнително предизвикан смрт од тоа да се случи за вам тоа да биде доволно за да не ослободите?:
За жал, почнува да се повеќе и повеќе изгледа како нашите владетели дури и не сакаат јавно да ги признаат овие “нус-појави” или дека некогаш ќе го сторат тоа.
Ништо во животот не е бесплатно, секогаш има ризик. Тоа се однесува и на заклучувањето од коронавирусот. Заштеда на „само еден живот“ од коронавирусот е проследено со губење на многу други животи. За жал, вистинската природа на овие човечки и економси “трошоци” се игнорира и се сведува на само привремена економска непријатност, која се чини ни од далеку немаат намера да биде привремена.