Настаните од изминатите неколку дена во Русија се крајниот резултат на долгогодишната работа од страна на Путин за расчистување на Кремљ со она што медиумот Сакер го нарекува Атлантистичка Петта колона, нешто што се случува во сите земји а ќе се сlучи и во Македонија. Ако се знае дека зад отпуштениот Медведев како наследник на Романови, кои се германско-хазарска династија, а дека оригиналниот Петар Романов завршил како “човекот со железна маска” во затвор во Холандија и Англија за подоцна да биде убиен, тогаш со оваа решение за смена на владата на В.В.Путин се прекинува западното влијание во РФ и започнува вистинска преродба за Русија и Руската нација.
Рускиот претседател Владимир Путин беше незадоволен од работата на владата на Дмитриј Медведев заради недостатокот од напредок во спроведувањето национални проекти. Ова го објави и списанието Форбс а пренесува и лента.ру.
Владата која е директно одговорна за спроведување на национални проекти до 2024 годинам по новогодишните празници, беше критикувана за нивното спроведување од страна на Комората. Според еден од соговорниците на публикацијата, на крајот на минатата година, Путин и Медведев разговарале за оваа тема, а Претседателот добил одговор и лажна информација дека националните проекти “не помагаат” за постигнување национални цели. „Ова предизвика екстремно емотивна реакција на Путин“, рече изворот на списанието. Осврнувајќи се на неименуван федерален службеник, се соопштува дека Путин лично се решил за оставка на владата на Медведев. Забележано е дека членовите на кабинетот не очекувале ваков развој.
Позицијата на премиер се очекува да ја преземе првиот човек на Федералната даночна служба, Михаил Мишустин. Неговата кандидатура ја разгледа Државната Дума на 16 јануари и ја одобри препораката на Путин и Мишустин беше заколнат од Путин во рок од еден ден.
Иако ова се случи одеднаш, тоа исто така не треба да биде изненадување. Овие измени се дискутираат со месеци кои претходеа на говорот на Путин од 15ти јануари. И, изминатите неколку години е јасно дека Путин се ангажирал во втората фаза од неговиот долгорочен план прво да ја изгради и потоа да ја преобличи Русија за време на својата функција.
Првата фаза беше спасување на Русија од економски, социјален и демографски колапс. Таа беше во сериозна опасност уште откако Путин го презеде претседателството од Борис Елцин.
Тоа значеше повторно враќање на контролата врз стратешките државни ресурси, обновата на руската економија и одбраната, стабилизирање на нејзиното население и враќање на надежта во земја во очајна потреба од тоа.
Непријателски расположените аналитичари, домашни и странски, постојано го критикуваа Путин за неговата тактика. Зависноста на Русија од секторите за енергија за нејзината економија се сметаше за структурна слабост. Но, чесната проценка на ситуацијата го поставува прашањето: „Како поинаку Путин ќе ја вратеше Русија далеку од работ на таа бездна пред која се наоѓаше?“ Овие исти експерти никогаш нема да имаат одговор на ова прашање.
И кога тие критичари беа во можност да одговорат, бидејќи тие беа луѓе поврзани со интересите на Западот кој и преку Путин сакаше да продолжи да го ограбува природното богатство на Русија, нивниот одговор обично беше дека ограбувањето треба да продолжи.
Не се залажувајте се, повеќето од таканаречените експерти од Русија се длабоко во џебот на во Вол Стрит преку еден Вилијам Браудер и неговиот партнер-во-криминал, Михаил Кодорковски. Скоро сите од нив во американскиот Сенат се сериозно компромитирани или само неокони кои сè уште се подготвени да ја потчинуваат Русија на нивните хегемонски планови.
Нивниот глас треба да биде презрен, бидејќи тие се истите криминалци кои денес ги уништуваат и американската и европската политика.
На Запад овие настани беа најавени со сугестија дека Путин ја консолидира моќта. Првичните извештаи беа дека тој ќе го отстрани ограничувањето за претседателските избори за лимит од два последователни мандати. И дека ова ќе го отвори патот до неговото останување на должноста откако неговиот тековен мандат истекува во 2024 година.
Тоа, како и секогаш кога станува збор за известувањето на Запад за Русија, е спротивно на вистината. Препораката на Путин е да се отстрани зборот „последователно“ од Уставот со што ќе се даде до знаење дека Претседателот може да служи само два мандата. И дека никој нема да смее да владее со Русија откако ќе ја напушти канцеларијата. Бидејќи Путин разбира дека руското претседателство според сегашниот устав е премногу моќно и ја остава земјата ранлива на човекот кој не е патриот и кој е корумпиран од таа моќ.
Постојат голем број на прашања што повеќето коментатори и аналитичари на Западот не ги разбираат за Путин. Нивното инсистирање да го претстават Путин само во најлоши можни светла е заморен за секој што поминува дури и минимално време за да го следи развојот на настаните.
Овие настани изминатите неколку дена во Русија се крајниот резултат на долгогодишната работа од страна на Путин за расчистување на руската влада и Кремљ на она што медиумот Сакер го нарекува Атлантистичка Петта колона.
И тие беа вкопани како крлежи во корумпираната бирократија, која му одзеде на Путин голем дел од дваесетте години власт за да го скроти. Тоа беше долг и тежок пат за кој засега ги разбираме само површинските детали околу таа борба на патриотите и западните слуги во Руските институици. Но, јасно е дека со почеток во 2012 година или слично, Путин започна да се свртува кон следната фаза на стратешкиот кам-бек на Русија.
А втората фаза е да се зацврсти стабилна Русија и да се подигнат нејзините институции на поодржлив модел.
Штом стапката на наталитет се подобри и демографскиот колапс беше избегнат, следното нешто што требаше да се направи е да се реформира економијата која со право критикувана дека е преголема зависност од приходите од нафта и бензин.
И тоа е многу потешка задача. Тоа значеше да се добие контрола врз руската централна банка и финансискиот сектор. На Путин му се даде таа можност за време на падот на цената на нафтата во 2014 година.
Користејќи ја кризата како можност Путин започна со раздвојување на руската економија од Западот. За време на раните години на неговото претседателство приходите од нафта ги зајакнаа и руската државни каса но и таканаречените олигарси со кои Путин активно се бореше за контрола. Тој ги предупреди извршниот директор на „Газпром“, „Роснефт“ и „Сбербанк“ дека тие се премногу силно изложени на американскиот долар во годините што доведоа до пад на цените на нафтата во 2014-16 година.
И кога САД ја санкционираа Русија во 2014 година за повторното обединување со Крим, сите фирми мораа да дојдат кај Путин за финансиска помош. Нивниот долг во деноминација на доларот беше заменет за евра и рубљи преку Банката на Русија и тој и нареди на централната банка да дозволи рубљата привремено да падне, и да престане да ја брани.
Преземањето на инфлацискиот удар беше опасно, но неопходно, доколку Русија сакаше да стана вистинска независна економска сила. Оттогаш, тоа е борба на Путин со бирократијата обучена од ММФ во рамките на Банката на Русија за да воспостави монетарна политика во согласност со потребите на Русија, а не како што бараше меѓународната заедница.
Тоа беше огромна придобивка. Путин разбира дека Русија со премногу нафтени пари е Русија управувана токму од тие пари и станува мрзлива заради тие пари. Наспроти популарното мислење, Путин не сака да ги види цените на бензинот близу до високите 100 американски долари за барел.
Бидејќи компаративната предност на Русија во нафтата и гасот е толку голема во однос на сите други на светската сцена и со другите домашни индустрии што нафтените пари ги забавуваат иновациите и инвестициите во нови технологии и проширување на руската домашна економија.
И ова е фокус на Путин веќе некое време. Нафтата и гасот се геостратешки средства кои се користат за зајакнување на позицијата на Русија како регионална моќ, градење врски со нејзините нови партнери додека се отвораат нови пазари за руските бизниси.
Но, тоа не е крај на руската приказна за иднината, туку почеток.
Затоа што е една работа да се има човек со невообичаена способност и патриотизам што ја носи таа моќ одговорно како Путин. А друго е да се верува дека Русија може да натера или најде друг човек како Путин да го заземе своето место.
Значи, Путин повторно покажува предвидливост и претпазливост во обидот за овие сегашни промени. Тоа покажува дека тој се чувствува удобно што оваа нова структура ќе ја вакцинира Русија од надворешни закани додека ја зајакнува и стабилизира на подолг рок домашната политичка, екнмска и социјална сцена.
Расчистувањето со Западот во Кремљ му даде на Путин простор да се посвети на новиот светски поредок. Така, Путин повика на нов систем управуван од Повелбата на ООН, и како што анализира авторот Метју Ерет преку Фондацијата за стратегиска култура, секој кој гледа со трезвени очи кон денешниот свет и слабите економски и геополитички основи што го одржуваат заедно системот мора да го прифати фактот дека ќе се создаде нов систем.
Ви се Допадна Написот? Крши ја Цензурата и Осенчувањето на Социјалните Мрежи, Добивај Директно Коложег.Инфо!