Авторите Бен Нортон и Макс Блументал преку TheGrayZone.com, пишуваат за она што ние го имаме видено на дело со безобразна и грозна “нормализација” на воени криминалци и главосечачи на УЧК поддржани од НАТО, САД, ЕУ, Ал-Каида и вахабистите од цел свет, во умерени терористи и сојузници. Нортон и Блументал велат дека и по една деценија исцрпувачки конфликт, Вашингтон сè уште маневрира да ги продолжи своите долгогодишни односи со милитантите вахабисти салафи-џихадисти кои ги формираше и финансираше за да се борат против сирискиот претседател Башар ал-Асад.

Со североисточната провинција Идлиб под контрола на самопрогласената „Сириска влада за спас“ предводена од ребрендираната верзија на сириската франшиза ал-Каеда, и заштитена под воената покровителство на земјата-членка на НАТО Турција, елементи од Брисел до Вашингтон работат на легитимирање и хуманизирање на нејзиниот водач, главосечач и вахабист (насловната фотографија на јадење на срце од убиен сириски војник од страна на умерениот терорист Абу Сакар на Ал Нусра по мерка на САД и НАТО)

Овој јуни, PBS Frontline емитуваше специјален прилог „Џихадистот“ во кој направи интервју со Абу Мохамад ал Џолани, кој е де факто претседател и основач на сирискиот огранок на Ал Каеда, првично наречен Џабхат ал-Нусра, денес преименувана како Хеј-ат Тахрир ал-Шам, или ХТС.

Тргувајќи со својата облека на бојното поле за свежо испеглан костум, на Џолани му беше укажана некогаш незамислива можност да и се продаде на западната публика и да вети дека неговите сили не претставуваат закана за американската татковина, бидејќи тие беа фокусирани само на водење војна против сириското „лојалистичко“ население.

Дописникот на PBS (јавниот медисуми сервис на САД) кој го водеше интервјуто, Мартин Смит, претходно глумеше во друго специјалното издание на PBS од 2015 година, „Внатре во Сирија на Асад“, што на американската публика и ’претстави редок и релативно објективен поглед на животот во територијата под контрола на сириската влада, како терористи поддржани од НАТО и Монархиите на на Заливот го опколија и тероризираа неговото население.

Без разлика дали сфатил или не, кога Смит се врати во Сирија овој март за да се сретне со Џолани, тој беше на повеќе од новинарска должност. Мрежа на тинк-тенкови и ветерани од надворешната политика на Вашингтон беа вклучени во истовремен притисок да ги отстранат Џолани и неговата милитантна фракција ХТС од списокот на назначени терористички групи на Стејт департментот.

Ова ќе ја отвори вратата за меѓународно прифаќање на неговата де факто влада во Идлиб, за која застапниците за промена на режимот сметаат дека е важен дел од моќта против Дамаск и како магацин за милионите бегалци што се згалавени таму. За возврат, дрската ПР кампања ќе ја обели и консолидира гранката на организацијата одговорна за нападите врз Соединетите држави на 11 септември 2001 година во фактички сојузни на САД.

Кампањата за нормализирање на Џолани беше јавно иницирана од Меѓународната Кризна Група, тинк-тенк со седиште во Брисел, со блиски врски со администрацијата на Бајден и НАТО. До времето на интервјуто на Смит, оперативците од мрежата на финансирани од Заливот, про-израелски тинк-тенкови минаа со години тивко во лобирање за Вашингтон за поддршка на сириската франшиза на ал-Каеда и успеаја да обезбедат пратки со оружје од ЦИА на некои од нејзините сојузници на бојното поле.

Поранешниот врвен американски дипломат кој ја надгледуваше политиката за Сирија, кого Смит го интервјуираше за извештајот, Џејмс Џефри, откри дека комуникацијата на Вашингтон со сириската Ал Каеда била остварена прекуновинари, вработени во невладини организации и експерти за аналитички центри. Џефри изјави дека американската влада „отвори индиректна канали до Џабхат ал-Нусра што е можно поскоро, и го задржавме секретарот Мајк Помпео да советува за оваа врска. “Тие индиректни канали„ беа преку луѓе во медиумите, луѓе во невладините организации кои тоа го правеа бидејќи имаат директни контакти со нив [сириска Ал-Каеда]“, објасни Џефри.

Иако дел од луѓето вклучени во овој координиран притисок за лобирање беа прикажани во извештајот на Смит, ПБС Фронтлајн, тие беа презентирани пред гледачите како разочарани аналитичари или поранешни функционери без задни интереси. Врамено како најнова вест, а сепак обликувана како една од најподмолните кампањи за односи со јавноста во поновата историја, националното емитувано специјално издание на PBS обезбеди ефективно средство за рехабилитација на џихадистички водач и продолжување на децениската валкана војна против Сирија.

Белење на американската и странската поддршка за сирискиот екстремистички бунт

Кога Мухамед Џолани првпат ја премина сириско-ирачката граница во 2012 година со мал одред борци, тој и припаѓаше официјално на Ал Каеда на Месопотамија, екстремистичка група одговорна за безброј напади врз американски воени окупатори и шиитски цивили низ Ирак.

По навлегувањето во Сирија, силите на Џолани му овозможија на покојниот самопрогласен лидер на калифатот, Абу Бакр ал-Багдади, да ја основа својата Исламска држава или ИСИС, во североисточниот град Рака. Расправијата околу стратегијата и финансиите наскоро го натера Џолани да се раздели од Исламската држава и да го основа Џабхат ал-Нусра, сириската франшиза на Ал-Каеда, со изразен благослов на глобалниот лидер на џихадистичката група, Ајман ал-Завахири.

Мартин Смит ја раскажа оваа историја во својот извештај на PBS Frontline, иако накратко, и истовремено занемарувајќи го секое споменување на скандалозната тајна операција на САД што го овозможи воздигнувањето на Ал Нусра.

Смит, на пример, го занемари споменувањето на претходната проценка на Агенцијата за одбранбено разузнавање во август 2012 година,  каде што јасно се вели дека „салафистите, муслиманското братство и АКИ [ал-Каеда во Ирак] се најголемите сили кои го водат бунтот во Сирија, и дека опозицијата поддржана од Запад веројатно ќе создаде „вахабистичко кралство во источна Сирија“ доколку оружјето биде ставено во рацете на исламистичките милитанти против Асад.

И покрај предупредувањето, во 2013 година, ЦИА ја започна операцијата „Дрвото Сикамор“, програма за  вооружување и опремување  која собираше до 1 милијарда долари годишно (еден од секои 15 долари во буџетот на ЦИА) во материјална поддршка за вооружена опозиција во која темелно доминираа Исламистички екстремисти. Тоа беше најголемата тајна операција на агенцијата од слична иницијатива во Авганистан во 80-тите години на минатиот век, со која се родија Ал-Каеда и Талибанците. Исто како што предвиде ЦИА, екстремистичко „вахабистичко кралство“ се вкорени во североисточна Сирија, додека локалната франшиза на Ал Каеда брзо се појави како доминантна сила во вооружената опозиција.

Додека ја презеде контролата врз провинцијата Идлиб и се пресели да го заземе Дамаск, Нусра заработи репутација на груби терористички напади и егзекуции, истовремено воспоставувајќи теократски режим во средновековен стил во областите што ги контролираше. Документарниот документарец за 2017 година, снимен од локалните жители, „Под прикриен Идлиб “, ја откри дистопијата што се одвиваше под контрола на Нусра, со забранета музика и јавни прослави, забрана на носењето шарени шамии, а жителите на Друза и христијаните беа убиени или принудени да преобрати под закана со оружје.

Сирискиот ребрендиран огранок на Ал Каеда во судовите западни медиуми

Во 2020 година, „Владата на спасот“ во Идлиб воспостави канцеларија за односи со медиумите за да им помогне на влезот на западни новинари и да им обезбеди поправки за да ги водат на нејзината територија.

Додека независните репортери (вклучително и коавторот на овој напис) беа подложени на бранови на интернет злоупотреба од страна на мејнстрим дописничките дописници за посета на Дамаск,  турнејата на Њујорк Тајмс по Идлиб, со која отворено управуваше сириската филијала на ал-Кеада, се одржа без никаква критика.

Наместо да биде искоренета од своето „безбедно прибежиште“, Нусра беше охрабрена од своите спонзори, споени со НАТО, да се ребрендира и површно да се дистанцира од Ал Каеда за да може да преживее. Прво, во 2016 година, франшизата на Ал Каеда го смени своето име во Џабхат Фатех ал-Шам, а потоа следната година се претвори во Хај-ат Тахрир ал-Шам (ХТС).

Под туторство од Турција, која ја контролираше северната граница на Идлиб, ХТС потоа ја формираше „Сириската влада за спас“ и започна ПР кампања за меѓународен легитимитет.

Посетата на Мартин Смит во март 2021 година на Идлиб беше слично водена активност. Неговиот извештај за Џолани помеша снимки од интервјуто со сцени на лидерот на ХТС како разговара со жителите на градот Идлиб, пренесувајќи имиџ на популарен политичар кој ги избегнува канцелариите.

Во интервјуто, Смит целосно се фокусираше на тоа дали Џолани ќе го нападне Западот или не, демонстрирајќи скоро тотално игнорирање за животите на милиони Сиријци заробени под нео-феудалното владеење на ХТС во Идлиб и малцинските групи загрозени од неговото секташко насилство во околните области.

Облечен во притисната кошула и блејзер, погоден за секое интервју за работа, Џолани разбиваше со реториката за „сириската револуција“, истакнувајќи дека неговите браќа вахабисти-салафи-џихадисти и Вашингтон имаат заедничка цел: промена на режимот во Дамаск. 

Идлиб „не претставува закана за безбедноста на Европа и Америка. Овој регион не е полигон за извршување странски џихад“, Џолани го уверил Смит. Во текот на изминатата деценија, додаде тој, „ние не претставувавме никаква закана за Западот“.

Неколку дена откако Смит го напушти Идлиб, ХТС каменуваше три жени до смрт како казна за наводна прељуба. Тоа беше далеку од првото или единственото јавно сечење глави извршено од групата. Кога уште беше позната како Нусра, соработничката на Ал Каеда пукаше во глава на жена среде плоштад во Идлиб, бидејќи и таа беше обвинета за прељуба.

Ниту еден од овие грозоморни настани не беше споменат во извештајот на Смит во јуни 2021 година, што претставува кулминација на повеќегодишната кампања за нормализирање на контролата на ХТС во североисточна Сирија.

Линдзи Снел, американска независна новинарка, која беше во заробеништво на Џабхат ал-Нусра во Сирија, се потсмеваше на кампањата за односи со јавноста, водена во име на ХТС од американските медиуми и тинк тенкови. Во интервју за The Grayzone, Снел рече дека ХТС се уште ја поддржува истата идеологија како ИСИС,
но одлучи да апелира до Западот со цел да го зачува своето влијание во Идлиб, додека вџебува милиони долари месечно како меѓународна помош и пари од нафта.

„Всушност, нивната кампања за ребрендирање започна кога јас бев заробеник“, рече Снел за The Grayzone.
„Тие го сменија името за прв пат и објавија дека се разделија од Ал Каеда кога јас бев нивни заробеник. И, се разбира, тоа всушност ништо не промени“.

„До ден -денес повеќето од нив се уште се нарекуваат себеси Нусра“, додаде Снел. „Нивното разделување од Ал Каеда беше обична козметика, нешто на површината и тие се уште се истите терористи кои нанесуваат убиваат недолжни луѓе на сите на нивни територии“.

Продолжете да го читате целиот извештај во „The GrayZone“