Кејтлин Џонстон на CaitlinJohnstone.com предупредува на опасноста дека САД, се чини веруваат дека може да победат во евентуална нуклеарна војна! Стратешката команда на САД, гранка на американската војска одговорна за американскиот нуклеарен арсенал, го објави на Твитер следново во вторникот:

„Спектарот на конфликти денес не е ниту линеарен, ниту предвидлив. Ние мора да дадеме отчет за можноста за конфликт што ќе доведе до услови што можат многу брзо да го натераат противникот да ја смета нуклеарната употреба како нивна најмалку лоша опција“

Изјавата на СТРАТКОМ, извадена од извештајот што телото секоја година го доставува до американскиот Конгрес, беше малку интензивна за Твитер и предизвика многу алармантни одговори. Овој аларм не се должеше на каква било неточност во изјавата на СТРАТКОМ, туку поради бизарниот факт дека зголемениот ризик од нуклеарна војна во нашиот свет едвај се појавува во мејнстрим дискурсот.

#USSTRATCOM Posture Statement Preview: The spectrum of conflict today is neither linear nor predictable. We must account for the possibility of conflict leading to conditions which could very rapidly drive an adversary to consider nuclear use as their least bad option. pic.twitter.com/4Oe7xkl05L

— United States Strategic Command (@US_STRATCOM) April 20, 2021

СТРАТКОМ се подготвува не само да го искористи својот нуклеарен арсенал за одвраќање, туку и да „победи“ во нуклеарна војна доколку се појави од (целосно создадените од САД) „услови“ кои „не се линеарни ниту предвидливи“. И се чини се поверојатно дека како преовладувачка доктрина меѓу западните империјалисти ќе преовладува дека ако се сака американската униполарна хегемонија да се зачува по секоја цена, или брза со главата удолу да се нурнат во Американскиот пост-униполране свет .

САД ја зголемуваат агресијата кон Русија на начин што ги преплаши експертите и се чини дек/а ќе продолжи да го прави истото. Овие агресии се дополнително комплицирани на сè понапнатите фронтови како Украина, која се заканува да добие нуклеарно оружје доколку не и биде одобрено членство во НАТО, а и едното и другото би го зголемило ризикот од конфликт. Агресиите и против нуклеарно вооружена Кина ескалираат до степен што се чини како секојдневно во овој момент, со потенцијални точки на палење во Кинеското море, Тајван, Ксинџијанг, Хонг Конг, Индија и кој било број други од можните фронтови.

Командантот на СТРАТКОМ, Чарлс Ричард, во вторникот пред Комитетот за вооружени служби на Сенатот изјави дека кинеските нуклеарни способности напредуваат толку брзо што дури и не се замараат со разузнавачки информации проверени пред повеќе од еден месец во нивните брифинзи, бидејќи веројатно се веќе застарени, повикувајќи на надградба на Нуклеарната инфраструктура во Америка. Ричард, наводно, сведочел дека дел од кинескиот нуклеарен арсенал неодамна е одобрен и готов употреба.

Фактот дека одговорните за американското нуклеарно оружје сега гледаат на Русија и на Кина како голема нуклеарна закана и фактот дека студените војни на САД ескалираат против двете држави е застрашувачки. Фактот што тие повторно играат со нуклеарки со „низок принос“ и осироамшен ураниум дизајнирани да се користат на бојното поле, ја прави нивната употреба уште повеќе возможна. Да не зборуваме и за опасноста од тензиите помеѓу нуклеарно вооружениот Пакистан и нуклеарно вооружената Индија, меѓу нуклеарно вооружениот Израел и неговите соседи и меѓу нуклеарно вооружената Северна Кореја и западната империја.

While China keeps the majority of its forces in a peacetime status, increasing evidence suggests China has moved a portion of its nuclear force to a Launch on Warning (LOW) posture and are adopting a limited “high alert duty” strategy. @US_Stratcom testimony at SASC right now.

— Barbara Starr (@bstarrreports) April 20, 2021

Билтенот на атомските научници од 2021 година го има поставено Часовникот на Судниот Ден на 100 секунди до полноќ, наведувајќи ја зголемената закана од нуклеарна војна:

„Забрзувањето на нуклеарните програми во повеќе земји го доведе светот во помалку стабилна територија минатата година. Развојот на хиперсонични летала, балистички ракети и системи за испорака на оружје што можат флексибилно да користат конвенционални или нуклеарни боеви глави може да ја зголемат веројатноста за погрешна пресметка во време на напнатост. Настаните како напад на почетокот на овој месец врз американскиот Конгрес ја обновија легитимната загриженост поврзана со кои национални лидери имаат единствена контрола врз употребата на нуклеарно оружје. Нуклеарните нации, сепак, ги игнорираа или поткопаа практичните и достапни дипломатски и безбедносни алатки за управување со нуклеарните ризици. Според наша проценка, потенцијалот светот да западне во нуклеарна војна – постојана опасност во последните 75 години – се зголеми во 2020 година.

Во неодамнешното интервју со  Слава Зилбер, соработник на Феникс Медиа, институтот Квинси за одговорна нуклеарна политика, ја опиша распространетоста на технологијата на оружје меѓу сите нуклеарно вооружени нации во светот, чија иднина ја опиша како „мрачна“:

„Сега имаме глобална трка во нуклеарно вооружување. Секоја од деветте нуклеарно вооружени нации гради ново оружје. Некои го заменуваат оружјето кое старее. Другите ги прошируваат своите арсенали. Но, сите овие нови оружја претставуваат нови можности за овие земји. Значи, гледате квалитативна и квантитативна трка со вооружување што е целосно неконтролирано.

„Ако ги погледнете податоците собрани од Федерацијата на американски научници, на пример, ќе видите дека – од 1980-тите во екот на Студената војна – ние ги намаливме глобалните нуклеарни арсенали. Отидовме од еден свет во 1986 година каде што имаше скоро 70.000 нуклеарни оружја во светот, до таму каде што сме сега каде што има околу 13.500 нуклеарни оружја. Огромен напредок. 85% намалување на залихите

„Но, тоа сега е урнато. Навистина немаше значително намалување со години. Договорот за нов СТАРТ од 2010 година беше последниот успешен договор за контрола на оружјето. Тоа беше пред 11 години. Оттогаш нема договор за намалување. Немаше ни разговор за нови договори за намалување. Сега мислам дека иднината на контролата на оружјето е мрачна. И не гледам вистински интерес за нова рунда на контрола на оружјето ниту од Соединетите држави ниту од Русија. Значи, јас сум песимист во врска со нашите изгледи“.

 

Бидејќи премногу често треба да ги потсетуваме луѓето, примарниот ризик овде не е дека некој ќе избере да почне нуклеарна војна, туку е дека нуклеарно оружје ќе биде употребено во услови на зголемени тензии како резултат на погрешна комуникација, погрешна пресметка, лошо работење или дефект, како што скоро се случуваше многу пати за време на последната студена војна, кога се активираа сите нуклеарки според взаемно уверено уништување. (Видеото најдолу за херојот Архипов кој сам спречи нулеарна војна меѓу САД и СССР да почне по грешка)

Колку повеќе се напнуваат работите, толку поверојатен станува таков настан. Оваа нова студена војна се случува по два фронта, со еден куп споредни конфликти што уште повеќе ги комплицираат работите. Има толку многу мали подвижни делови и невозможно е да се остане под контрола на сите нив.

Луѓето сакаат да мислат дека секоја нуклеарно вооружена земја има по едно „Копче“ со кое може внимателно да избере да започне нуклеарна војна по внимателно размислување, но тоа не функционира така. Постојат илјадници  луѓе во светот кои контролираат различни делови на различни нуклеарни арсенали кои можат независно да започнат нуклеарна војна. Илјадници „Копчиња“.  А потребно е само едно. Ароганцијата да веруваме дека секој може безбедно да контролира таков конфликт, со години, е зачудувачка.

Извештајот од  2014 година објавен во списанието Earth’s Future откри дека е потребно само детонирање на 100 нуклеарни боеви глави да се фрлат црни саѓи во стратосферата на земјата кои ќе останат таму со децении, блокирајќи го сонцето и правејќи ја невозможна фотосинтезата на растенијата. Ова може лесно да умре од глад секој копнен организам што не умрел од радиоактивно зрачење или климатски хаос. Кина има стотици глави нуклеарно оружје; Русија и САД имаат илјадници.

Ова треба да биде главната работа за која сите зборуваат. Буквално нема повеќе итна работа на земјата од претпоставената можност сите да загинат во нуклеарна војна.

Но, луѓето не го гледаат тоа.

На Такер Карлсон Вечерва, поранешната конгресменка Тулси Габард направи солидна работа опишувајќи ги ужасите на нуклеарна војна и многу реална можност дека тоа би можело да биде нанесена врз нас поради луди грешки во проценката меѓу Америка и Русија. Таа искрено зборуваше за тоа како „таквата војна би чинела цена над сè што навистина можеме да замислиме“, сликајќи целосно точна визија за „стотици милиони луѓе кои умираат и страдаат, гледајќи како им гори месото од коските“.

Габард е во право да даде таков конфронтативен извештај за она што го гледаме сега. Но, ако ги прочитате одговорите на твитот на Габард во кој таа сподели клип од интервјуто, ќе видите поплава од коментатори кои ја обвинуваат за „хипербола“, велејќи дека е мека кон Путин и ја опоменува за појавувањето во Такер Карлсон. Како да не можат ни да слушнат за што всушност таа зборува, колку е реално, колку е значајно.

Неуспехот на луѓето да ги насочат своите умови околу ова прашање е доказ за моќта на пристрасност кон “нормалноста”, когнитивен пропуст што нè тера да претпоставиме дека бидејќи нешто лошо не се случило во минатото, тоа нема да се случи во иднина. Последната студена војна ја преживеавме за влакно е единствената причина што луѓето се готови да наоѓаат искриват „хипербола“, едноставно затоа што имавме среќа да избегнеме нуклеарна војна. Нема причина да веруваме дека ќе имаме среќа во оваа нова студена војна; само пристрасноста кон нормалноста вели дека пак ќе избегнеме. Верувањето дека ќе ја преживееме и оваа студена војна само затоа што ја преживеавме последната е исто толку разумно колку што е безбедно и верувањето во руски рулет затоа што момчето што ви го предава пиштолот не умре.

Тоа е исто така доказ за моќта на обичната стара психолошка партиципација. Луѓето не можат да се справат со идејата за сè да заврши, за сите што ги познаваат и сакаат да умираат, да гледаат како нивните најмили умираат во пламен или од труење со зрачење пред нив, сето тоа затоа што некој погрешил или во погрешно време еден куп империјалисти одлучија дека за продолжена доминација на планетата од САД вреди да се стават на коцка животот на секој копнен организам.

Но, главно, тоа е доказ за сеприсутната грозна пропаганда на западните медиуми. Незгодно е за агендите на империјалната воена машинерија луѓе да протестираат против овие луди игри на студена војна со нуклеарно управување, па нивните медиумски мегафони едвај го допираат ова прашање. Ако реалното новинарство навистина постоеше, овој флерт со нуклеарната војна ќе беше во центарот на вниманието на сите и луѓето ќе ги преплавуваа улиците во знак на протест против со нивните животи да се игра како со казино чипови во луда коцка на се или ништо.

Ова е многу поголемо од сите ситници на кои ја трошиме својата ментална енергија од ден на ден. Поголем е од кој и да е проблем број еден за миленичиња. Тоа е поголемо од вашето презирање кон Москва или Пекинг. Тоа е поголемо од моето презирање кон империјата на САД. Тоа е поголемо од нашите политички мислења. Поголем е од кој било аргумент што може да го имаме на Интернет. Поголем е од тоа дали имаме проблем со тоа што Тулси Габард се појавува кај Такер Карлсон.

Бидејќи штом нуклеарките почнат да летаат, ништо од тоа нема да биде важно. Ништо од тоа. Ако ја отворите вратата и видите како облак од печурка расте на хоризонтот, сите ваши ментални приоритети брзо ќе се преуредат.

Ние не треба да бидеме во оваа ситуација. Нема добра причина што владите треба да ги играат овие игри со ова оружје. Нема добра причина да не почнеме да се согласуваме едни со други и да соработуваме заедно кон здрав свет. Само психопатските агенди на империјалистите гладни за моќ го одржуваат овој луд чин на балансирање кој не носи корист за никого од нас обичните луѓе.

Зголемената закана од нуклеарна војна е најитна работа во светот и апсолутно лудило е што не зборуваме постојано за тоа. Ајде да сториме што можеме за да го промениме тоа, пишува авторот Кејтлин Џонстон.