Пророштвото на еден КГБ агент

Интервјуто е за стратегијата на Советскиот Сојуз за субверзија на Соединетите држави нуди ваков заклучок:

„Идеологијата на марксизмот-ленинизмот се пумпа во меките глави на најмалку три генерации американски студенти, без да биде оспорувана или контра-балансирана од основните вредности на американизмот и американскиот патриотизам … Процесот на деморализација во Соединетите држави во основа е завршен. Повеќето од тоа Американците им го прават на Американците е благодарение на недостатокот на морални стандарди.

Како што споменав претходно, изложеноста на вистински информации веќе не е важна. Лицето кое било деморализирано не е во можност да процени вистински информации. Фактите не му кажуваат ништо. Дури и да го истуширам со вистински информации, со автентични докази, со документи, со слики. Дури и ако го однесам насилно во Советскиот Сојуз и му покажам концентрационен логор, тој ќе одбие да верува во тоа сè додека не добие удар во сопствената држава. Кога воената чизма ќе го сруши, тогаш тој ќе разбере, но не пред тоа. Тоа е трагично за состојбата на деморализација“.

Страшно е да се гледа видеото. Она што го опиша Јури Безменов пред 35 години, веќе се одвива пред нашите очи. За мене, она што е најалармантно е дека деморализацијата е претежно „направена од Американци врз Американци поради недостаток на морални стандарди“, пишува Чен. Всушност, како што истакна Безменов, „последните 25 години, всушност, нормата е пре-исполнета бидејќи деморализацијата сега достигнува во такви области каде што претходно дури ни другарот Андропов [водач на КГБ во периодот 1967–1982] и сите негови експерти не би ни сонувале за ваков огромен успех “.

Според Безменов, само 10 до 15 проценти од персоналот и ресурсите на КГБ биле доделени на традиционалната тајна шпионажа во стилот на Џејмс Бонд, а останатите биле во „легитимна, отворена и отворена“ идеолошка субверзија. Тој рече дека субверзијата се случува во четири фази: деморализација, дестабилизација, криза и „нормализација на колапсот“.

Првата фаза, која трае околу 15-20 години, временски период потребен за воспитување на една генерација, е миење на мозок на јавноста со комунистичка идеологија. За оваа цел е потребна манипулација со медиумите и академијата.

Втората фаза се фокусира на фрлање на општеството во хаос и обично трае 2-5 години. Во текот на оваа фаза, статусот кво во економијата, надворешните односи и одбранбените системи се менуваат. Естаблишментот ветува секакви добрини и убавини (ви текнува за 500 евра плата ветени на глупавите сомови кои веруваа, да?) со цел да ја добие поддршката на луѓето за создавање масовна влада што ќе го нападне начинот на живот на луѓето. Медиумите и академските институции се исто така неопходни за да бидат успешни.

Третата фаза поттикнува криза што доведува до граѓанска војна, револуција или странска инвазија. Оваа фаза траеше само 2-6 месеци. Ова е фаза кога левичарските идеалисти или „корисни идиоти“ веќе не се потребни, бидејќи тие би биле разочарани и ќе станат пречки. Тие ќе бидат елиминирани, прогонети или затворени, како што се случи во Гренада, Авганистан, Бангладеш и Кина. „Секаде е истата шема“, рече Безменов.

Овие три чекори кулминираат во четвртата и последна фаза на „нормализација на колапсот“ – населението почнува да го прифаќа и асимилира крахот. Оваа завршна фаза може да трае до 20 години за да се докомплетира.

Денес, 35 години по интервјуто, застрашувачкото пророштво на Безменов сè уште звучи толку релевантно. Според годишните анкети на Меморијалната фондација „Жртви на комунизмот“, поддршката за социјализмот и марксизмот кај младите во САД постојано се зголемува. Всушност, тоа се случува во сите западни земји. Амбициозните предлози како „Иницијативата за Големо Ресетирање“ имаат за цел да го променат светот фундаментално во економијата, меѓународните односи и одбранбените системи и да воспостават глобално управување, што звучи како четвртата фаза на Безменов, нормализацијата.

САД беа фалени како светилник на демократијата и слободата. Но, некогаш гордите институции засновани на Уставот и поделбата на власта се чинат толку немоќни под тестот на претседателските избори во 2020 година. Длабоката фрустрација и недоверба кон системот не може да се растури со политичко заплашување или со намерно игнорирање на наводите за неправилности засновани на докази. Многу луѓе се длабоко загрижени за иднината на САД.

„Соединетите држави се во воена состојба. Необјавена тотална војна против основните принципи и темелите на овој систем … Временската бомба отчукува. Секоја секунда, катастрофата се повеќе се приближува. За разлика од мене, нема да имате каде да пребегнете освен ако не сакате да живеете на Антарктикот со пингвини. Тоа е тоа. Ова е (беше) последната земја на слобода и можност“. (Безменов)

Како стигнавме до оваа ситуација скоро несвесно?

Скришниот пат на инфилтрација

Сенаторот Тед Круз еднаш коментираше за правниот факултет на престижен универзитет на кој присуствуваше:

„Имаше повеќе самопрогласени комунисти [на факултетот] отколку што имаше републиканци. … Ако ги замолите [нив] да гласаат за тоа дали оваа нација треба да стане социјалистичка нација, 80 проценти од факултетот би гласале да и 10 проценти би сметале дека тоа е премногу конзервативно и дека треба повеќе“.

Неверојатната книга „Како спектарот на комунизмот владее со нашиот свет“ дава сеопфатна анализа за ненасилната инфилтрација на комунизмот на Запад. Во 1884 година, една година по смртта на Карл Маркс, беше основано британското Фабијан друштво за постепено воспоставување на комунизмот. Ги охрабрува своите членови да ги унапредат социјалистичките цели со пристапување во соодветни организации и спорови со важни фигури, како што се министри во кабинетот, високи административни службеници, индустријалци, декани на универзитети и водачи на црквите. Оттогаш, многу американски интелектуалци започнаа да прифаќаат комунистички идеи или нејзина социјалистичка Фабијанска варијанта.

Контра-културното движење од 60-тите години на минатиот век произведе голем број млади анти-традиционални студенти кои беа под големо влијание на културниот марксизам и теоријата на Франкфуртската школа. По дипломирањето, тие влегоа во институциите со најголемо влијание врз општеството и културата, како што се универзитети, новински медиуми, владини агенции и непрофитни организации. Она што ги водеше во тоа време беше главно теоријата за „долгиот марш низ институциите“ предложена од италијанскиот марксист Антонио Грамши. Овој „долг марш“ имал за цел да ги смени најважните традиции на западната цивилизација. Како резултат, генерации млади луѓе беа индоктринирани со комунистичката идеологија.

Зошто интелектуалците се толку склони кон комунизмот?

Интелектуалците имаат тенденција да бидат измамени од радикални идеологии. Овој феномен го привлече вниманието на научниците. Британскиот историчар Пол Џонсон откри дека радикалните интелектуалци ги споделуваат фаталните слабости на ароганцијата и егоцентризмот.

Оваа ароганција е изложена во изјавата на францускиот политичар и уметнички критичар од деветнаесетти век Жил-Антоан Кастањари: „Покрај божествената градина од која ме протераа, ќе подигнам нов Иден … На нејзиниот влез, ќе поставам Напредок и ќе му дадам пламен меч во неговата рака и тој ќе му рече на Бога: ‘Не влегувај тука’.”

Брзиот научен напредок од 18 век значително ја зајакна довербата на човештвото во сопствената способност и го поттикна интелектуалниот тренд на прогресивизам. Луѓето почнаа да го обожаваат хуманистичкиот разум наместо Бог. Се верува дека разумот може да ги води луѓето на патот на среќата и моралот. Луѓето сакаат да создадат утопија, „рај на земјата“, што е основната идеја за комунизмот. Како „пастири“ на модерната наука, интелектуалците веруваат дека тие се толкувачи на вистината и нивната кауза е толку важна што ниту едно средство не е вон граници за да им служат на нивните цели. Ова предизвика потоп на крв и мизерија.

Што можеме да сториме?

Двесте години експериментирање со човечката гордост и разум доведоа до опаѓање на моралот и загуба на десетици милиони животи поради уништувањето на комунизмот.

Еден од основачите на САД, Отец Џон Адамс рече: „Нашиот Устав беше направен само за морален и религиозен народ. Тој е целосно несоодветен за влада на кој било друг вид на нација“. Доволно интересно, немилосрдниот комунистички диктатор, Јосиф Сталин, го повтори овој став од друг агол: „Америка е како здраво тело и нејзиниот отпор е трикратен: нејзиниот патриотизам, моралот и духовниот живот. Ако можеме да ги поткопаме овие три области, Америка ќе пропадне одвнатре“.

Време е да бидеме повторно скромни, да гледаме навнатре и да ја следиме вистинската мудрост на праведни духовни верувања. Ова е нашето единствено решение. заклучува Чен.