Резултатите од војната во Нагорно Карабах продолжуваат со промена на рамнотежата на силите на Јужен Кавказ, пишува Јужен фронт. Како резултат на војната, Азербејџан со помош на Турција оствари важна победа над ерменските сили. Но контролата над регионот и толку посакуваната копнената врска на Турција со Азербејџан ќе биде во рацете на Русите според договорот меѓу Баку и Ереван постигнат со посредство на Москва. Сега, Русија официјално воспостави воено присуство на суверената територија на Азербејџан во следните 5 години со можност за продолжување, додека Турско предложено миротворно воено присуство, на изненадување на Турските аналитичари, беше одбиено од самиот Азербејџан! Се чини дека Претседателот Алиев нема да и се оддолжи на Турција со претворање на Азербејџан во провинција на Нео-Отоманската империја на Ердоган. Во овој случај, потесната соработка со Русија, која е исто така важен економски и безбедносен партнер на Азербејџан, е очигледно решение.
Режимот на прекин на огнот воспоставен како резултат на руската дипломатска интервенција и распоредувањето на руските мировни сили во регионот ја помина својата прва недела.
Како резултат на војната, Азербејџан оствари важна победа над ерменските сили и го зазеде симболичното ерменско упориште Шуша. Баку и Ереван исто така постигнаа договор што треба да му дозволи на Азербејџан да ги врати загубените области за време на првата војна во Карабах, со исклучок на коридорот Лачин, како и конечно да воспостави транспортна врска помеѓу копното на Азербејџан и Автономната Република Накчиван, азербејџанска ексклава без излез на границата со Ерменија, Турција и Иран.
Со години, Турција го користеше концептот „две држави, една нација“ во односите со Азербејџан како дел од поширокото тврдење дека е формален, воен и духовен водач на т.н. турски свет и муслиманите во Велика Средниот исток и Централна Азија воопшто. Реџеп Таип Ердоган, кој се гледа себеси како Султан на Новата нео-османлиска империја, не ги крие турските планови за припојување на територии на северна Сирија и северен Ирак, каде Анкара веќе има трајно воено присуство. Ердоган и неговиот круг, Азербејџан го сметаат за логичен и важен дел од овој проект за Голема Турција со посебна автономија. Затоа, турското воено присуство во Азербејџан и натамошното проширување на економските, политичките и културните врски меѓу земјите е логичен чекор во овој план. Во текот на изминатите години, Анкара постојано ги објавуваше плановите за изградба на нов железнички пат до Накчиван. Сега, подготовките за имплементација на овој проект веројатно ќе се вршат директно со Москва.
Во исто време, постојат некои фактори кои честопати ги игнорираат про-турските аналитичари кои се фалат со големата нео-османлиска победа во Карабах. Како прво, контролата над толку посакуваната копнена врска на Турција со Азербејџан ќе биде во рацете на Русите според договорот меѓу Баку и Ереван со посредство на Москва. Контролата врз транспортната врска помеѓу Накчиван и азербејџанското копно ќе ја спроведува Граничната служба на Руската федерална служба за безбедност (ФСБ). Во исто време, руските мировни сили исто така ќе го контролираат коридорот помеѓу Нагорно-Карабах и Ерменија и голем дел од територијата на Нагорно-Карабах, вклучувајќи го и најголемиот регионален град Степанакерт.
Руските сили поддржани од борбени хеликоптери, системи за електронско војување, оклопни носачи БТР-80А и разни оклопни возила од друг вид веќе формираа 25 точки за набудување (18 постојани и 7 привремени) во регионот. Една од објавите всушност се наоѓа во Шуша. Дополнително на контингентот во Карабах, кој постои од 1960 година, руската војска, исто така, создаде центар за собирање, со други зборови привремена воена база, во ерменскиот град Горис, близу границата. Борбени тенкови и повеќе системи за лансирање ракети забележани во областа укажуваат на тоа дека операцијата таму вклучува дополнителни средства и сили. Москва создава и посебен хуманитарен центар за Карабах. Центарот ќе го контролира Русија и ќе го надгледува ФСБ со што ќе се прекине можноста за грабеж на хуманитарна помош за регионот.
Земајќи ја предвид длабоката криза на сегашната прозападна ерменска влада, предводена од Никол Пашинјан, кој сè уште се крие во некои подруми во Ереван, контролата над териториите Нагорно-Карабах, која не треба да се враќа во Азербејџан како дел од ноември 10 зделка, всушност е пренесена во Русија.
Сега, Русија официјално воспостави воено присуство на суверената територија на Азербејџан во следните 5 години. Овој термин исто така може да се продолжи според постојната зделка. Овој невиден развој за современиот Јужен Кавказ предизвика малку среќа во Анкара, посебно со неуспешниот турски обид да ја промовира идејата за распоредување на некои „турски мировници“ во борбената зона. Сепак, сето она што го постигна беше нацрт планот за создавање на заеднички руско-турски центар за набудување на огнот на територијата на Азербејџан. Според рускиот министер за надворешни работи, центарот ќе биде лоциран во делот на територијата што не е близу до Карабах и не се планираат мисии на терен. Држењето на Азербејџан, кое не го поддржуваше распоредувањето на турското поле во Карабах, во оваа несреќна ситуација за Анкара стана непријатно изненадување за турските коментатори.
Ви се Допадна Написот? Крши ја Цензурата и Осенчувањето на Социјалните Мрежи, Добивај Директно Коложег.Инфо!