Авторот Пепе Ескобар преку „Азија тајмс“, пишува дека Америка се наоѓа пред двојна пропаст, од најтешката досега економска депресија, заедно со неизбежните експлозии на социјален бес поради кражбата на изборите.

Масовните психо-операции се во тек. Секој што е запознат со Проектот за Интегритет во Транзиција (СИП) знаеше како тоа ќе се одигра. Прво се одвиваше како вежба на тинк-тенк опишана во анализата Банана Република. Ова сега е спроведување на вежбата во живо. Сепак, никој не знае како точно ќе заврши.

Клучен актер е Длабоката држава, која одлучува што ќе се случи понатаму. Тие ги измерија добрите и лошите страни на ставањето како кандидат за сенилна, со втора фаза на деменција, неокон воено-хушкач и рекетар (заедно со синот) како „водач на слободниот свет“, водејќи кампања од подрум, неспособен да привлече повеќе од 10 луѓе на неговите митинзи, и неговата потпрестедателка Харис со толку мала поддршка на прелиминарните избори во Дем, што таа прва сама се откажа.

Оптиката, особено гледана од огромните делови на империјалниот глобален југ, може да биде нешто страшно. Украдени наместени избори се привилегија на Боливија и Белорусија. И сепак, само Империјата е во состојба да “легитимира”украдени избори – се покажа особено во сопствениот двор.

Добредојдовте во Новиот Отпор

Републиканците се во многу удобна позиција. Тие го држат Сенатот и може да завршат со нови 12 места во Претставничкиот дом, Конгресот. Тие исто така знаат дека секој обид на Бајден-Харис да донесе закон преку извршни наредби ќе има… последици.

Аголот Fox News / New York Post е особено примамлив. Зошто одеднаш го поддржуваат Бајден? Далеку од внатрешната семејна сага и препирки за сукцесија, Руперт Мардок го направи тоа многу јасно и пресметано, преку лаптопот на Бајденови, дека тој ги има сите видови на Компромат на семејството Бајден. Па тие ќе прават се што тој сака. На Мардок повеќе не му треба Трамп.

Поранешните упатени лица на ЦИА уверуваат дека во заднината простор се одвиваат преговори помеѓу предавниците од републиканците и бандата Бајден-Харис. Разговорите го заобиколија Трамп – кого повеќето од естаблишмент Републиканците го мразат и сакаат одмазда. Најважниот човек во Вашингтон ќе биде всушност водачот на републиканското мнозинство во Сенатот, Мич Меконел.

Сепак, за да се расчистат трајните сомнежи, пребројувањето на гласовите ќе биде апсолутно неопходно во сите 6 спорни држави – ВИ, МИ, ПА, ГА, НВ и АЗ. Преку рачно броење. Еден по еден. Министерството за Правда треба веднаш да спроведе пребројување. Но тоа нема да се случи. Пребројувањата чинат еден тон пари. Нема докази дека тимот Трамп – згора на тоа, нема финансиски средства и работна сила – ќе може да го убеди министерот за правда и човекот на Тато Буш, Вилијам Бар, да се посвети на тоа.

Додека неуморно го демонизираа Трамп за ширење „порој на дезинформации“ и „обид за минирање на легитимитетот на изборите во САД“, мејнстрим медиумите и Биг Тек прогласија победник без ДИК – класичен случај на пред-програмирање на овците, пардон, народот.

Сепак, она што навистина е важно е словото на законот. Државните законодавни тела одлучуваат чии избирачи одат во Изборниот колеџ за да го назначат Претседателот.

Еве го тоа – член II, дел 1, клаузула 2: Секоја држава назначува избирачи „на таков начин што може да го води законодавниот дом“.

Значи, ова нема никаква врска со гувернерите, а да не ги спомнувам медиумите. Останува на законодавните тела под контрола на републиканците да постапат соодветно. Драмата може да се одвива со недели. Првиот чекор од постапката на Изборниот колегиум се случува на 14 декември. Конечното утврдување ќе се случи само на почетокот на јануари.

Во меѓувреме, разговорите за нов отпор се шират како пожар.

Трампизмот, со рекордни над 71 милион гласови (и вистински, не фалсификати), е цврсто утврден како масовно движење. Никој од Републиканците не командува со ваков вид популарна привлечност и народна поддршка. 

Па, што ќе направат Деплорабилните (Небањатите патриоти)?

Секогаш неопходниот Аластер Крук удира точно в чело со моќен есеј: Трамп е претседател на Патриотската Америка. И во зависност од тоа како натаму ќе се развива сценариската изборна трагикомедија, очајувачите се претвораат во невладини.

Крук се повикува на клучна паралела што ја предизвика историчарот кој покажува како сегашната американска сага го отсликува Антички Рим во минатиот, спротивставувајќи ја на римската елита против Народот – кого денес ги претставува Црвената (Трампистичка) Америка:

„Ова беше нов свет, во кој големите земјопоседници, со својата латифундија [изворот на богатство на робовладетелската класа беше земјиштето], кои беа„ Големите луѓе “кои ги водеа различните фракции во граѓанските војни, станаа сенаторски архонти кои доминираа во римскиот живот во следните пет века – додека Луѓето, Популарес, беа вовлечени во пасивен – не беспомошен – но генерално зависен и не-влијателен елемент на римското управување: Ова ја урна животоспособноста на Рим и на крајот доведе до негов распад“.