Сите народи на Светов, освен Божjиот народ, jа започнуваат своjата историjа со некаква сказка, поставуваjќи го на чело родоначалникот, коj му го подарил на народот своето име.
Но руската историjа започнува од периодот кога Русиjа претставува алка, силен народ, населуваjќи неколку милиони квадратни километри; со развиена и богата трговиjа, производство и разделена во две основни држави и неколку помали, од кои едно е – jужна или Киевска – голема опасност за Ромеjа. Киевската Рус – станала сирак коj останала без своj владетел, а другата – северна, или Новгородска Рус, jа проживеала ерата на република со сите последици, односно разединетост и дисхармониjа во системот на управување, и за спас на своjата самобитност и назависност се решила на прегратките од монархиската власт. Ги поканила како владетели – Кнезовите од роднинскиот на себе народ – Бодричи: Рурик, Трувар и Санеус.
Овде нема митолошки суштества во лицата родоначалници, нема чудесни гиганти со волшебни оружjа, нема волчици – воспитувачки, непостоjат ,,прататковците,, Jупитер или Плутон. ниту некакво водоземно суштество.- Нишките на руската државна историjа произлегуваат од нараснатото политичко тело, кое рефлектирало како со своjата огромност, така и со неслогата, но праосновата на таа државност постоела многу векови до тоj период.
Овоj заклучок не е основан на фикции или шпекулации туку на факти што се избришани , засегнати од безизразните говори на некои западни ,,историчари,,. Заклучокот е основан врз основа на природно – општествените закони , според кои се формираат народите и кралствта, се креваат и паѓаат, и на строга критичка анализа на античките легенди и преданиjа.
Фактите, кои служеле како основа за изградба на прастарата руска историjа лежеле долго во позадина, несортирани, неиспитувани, и не поминале низ призмата на непристрасна критика, исто како што и вистината за Александар Македонски била скриена неколку векови под пепелта на времето. Меѓутоа, древната историjа на Рус, воедно и историjата на славjанските народи, толку е богата со факти, траги што се среќаваат во битот на скоро сите европски народи, иако современата европска политичка елита се обидува да се дистанцира од тоа славjанско наследство.
Иако патот кон тоа наследство бил прилично тежок и трновит, но него го преодолевале: Катанчич, Венелин, Шаффарик, Савељев-Ростиславич… и многу други – со благодарност – и не без успех. Неколку германски историчари се занимавале добросовестно со славjанската историjа, но ретко се среќаваат во едно лице знаењата за сите славjански наречjа, диjалекти, и нивната историска еволуциjа, како и обичаите, фолклорот, наравите, домашниот живот, зависно од околните народи и влиjанија. Наjсветол пример за таков непристрасен историчар бездруго е Егор Классен, со германско потекло, руски дворjанин, коj ги отвора, архивите на забранетата руска и славjанска обjективност и величие. Па така, во тие архиви, неогреани од Сонцето се раѓаат како Жар Птица; Македонците – Македонjани – Бодричи и македонската државничка мисла.
Нема многу да зборувам за антиподите на Классен, кои си поставиле задача пред себе да понижуваат се што славjанството значи, фалсификуваjќи jа преди се руската, а со тоа и славjанската древна историjа. Но , нечесно би било ако барем не jа споменам несовесната работа на лицата на кои им се спротивставил големиот руски и славjански научник и родољуб Михаил Ломоносов: Баер, Милер, Шљоцер, Гебгарди, Парот, Галинги целата фаланга на нивни следбеници, злосторници, чии реинкарнации живеат во телата на антимакедонците: Коте, Заев, Шекеринска, Димитров, останатите црносемки и гниди-болвосерки и раководството на колаборационерската опозициjа. Сиве овие заедно, секоj во своjата епоха, но во иста спрега, се обидуваат да го одземат сето величие на славjанската самобитност, слава, моќ, богатство и сите квалитети на големата Раса- Славjаните. Тоа многувековно наследство, не само европско туку и Азиско, доброволно го препуштаат на кафкаските племиња од Албаниjа, африканските Данаjци и булгарската мешавина на народи, сите в куп, предатори на Македонскиот Полуостров.
Знаеме, историjата не смее да биде панегирик за некогашната македонска слава, но не смееме да дозволиме неjзино претворање во сатира.
Можеби, нашите македонски Баери, Милери и Шљоцери, не jа разбираат суштината, се водат во зависноста кон нивните идоли – во што нема никакво сомнение, но должни се да се залагаат за Македониjа, Македонците и нашето основно право на самоопределување и избор на нашата македонска иднина, без оглед на политичката мекотелност и климоглавост. Апотеозата на евро-атлантската ,,единствена алтернатива,, (оксиморон) програмирана во левата и десната страна на македонската политичка монета ги затвора видиците кон источниот хоризонт, во коj е зародишот на новиот многуполарен свет, и не ампутира од современите општествено- политички текови.
Да не забораваме: идеолошкиот татко на фалсикуваното славjанство, Шљоцер, ,,големиот критичар и филолог,, корените на славjанскиот збор <дева, девица> ги пронаjде во германскиот <Tifft (кучка)>. Така и македонските фалсификатори на историjата се херои за недоучената и неерудирана македонска политичка естрада, коjа голта се што и фрлаат од остатоците на глобалистичкиот пир.
Само по себе, небулозна е самата помисла; Данаjците, африканско, суб-сахарско племе, го поставило фундаментот на европската култура, кога низ половина Европа се среќаваат имиња, остатоци од градови, натписи, топоними, могили, монети, идоли, оружjе, орудиjа, … со очигледно славjанско потекло. Во таа догма ,,веруваат,, само тие кои се добро платени веруваат во неа.
Согласноста со заклучоците од овие материjали ни дава не само сигурна основа, туку и jасна слика за античноста на славjанската историjа.
Римjаните и Ромеjците им давале на Славjаните свои, наjчесто произволни називи, кои се однесувале на месноста каде живееле, или физичката надворешност, суровоста во воjните, специфичниот начин на живот, но некаде се проjавуваат и оригиналните – славjански имиња на конкретните народи. Заради тоа, во древната историjа се поjавиле многуброjни излишни имиња кои не означуваат ништо, и кои треба да бидат избришани и заборавени од следните славjански поколениjа, ако навистина сакаме да воведиме ред и поjаснување на устоличениот и толериран хаос, од коj ќе се одделат славjанските народи, кои ќе го заземат своето место : непровокативно, ненасилно, но никако -не по наредба од ,,научни,, центри на моќ. Само тогаш, своеволноста и красноречивоста ќе се заменат со сродство и соработка.
Стоиме на непогрешливо тло во врска со изборот на факти кои им припаѓаат на Славjаните, од историскиот конгломерат на аргументи и податоци, пуштени низ немирните води на историjата, познати под имињата: Скифи, Сармати, Етруски, Келти, Алани, Нормани, Варjаги – Бодричи (Македонци- Македонjани), а тоа го докажуваат живите трактати и други споменици расеани насекаде низ ЕвроАзискиот супер континент.
Продолжува.
Зоран Курљан
Написите се дел од серијата БЕЗВРЕМЕНСКИ МАКЕДОНИЗАМ и ќе бидат дел од пошироката агенда за создавање библиотека на сите чисти и точни извори на досега скриената вистинска историја и нивно популаризирање не само во Македонија туку и во цел свет, и во формат прифатлив за општата јавност и во специјален научен формат до историчарските научни кругови во целиот свет.
Ви се Допадна Написот? Крши ја Цензурата и Осенчувањето на Социјалните Мрежи, Добивај Директно Коложег.Инфо!