Авторот Макс Пари преку DissidentVoice.org пишува. Минатиот месец, на 80-годишнината од почетокот на Втората светска војна, Европскиот парламент гласаше за резолуцијата насловена „ За важноста на европското сеќавање на минатото за иднината на Европа“. Усвоениот документ содржи ноторни историски лаги:

2. Нагласува дека Втората светска војна, најразорната војна во историјата на Европа, била започната како непосреден резултат на озлогласениот нациско-советски договор за неагресија од 23 август 1939 година, познат и како Пакт Молотов-Рибентроп и неговите тајни протоколи, според кои два тоталитаристички режима кои ја споделија целта на освојувањето на светот ја поделија Европа во две зони на влијание;

3. Потсетува дека нацистичкиот и комунистичкиот режим извршиле масовни убиства, геноцид и депортации и предизвикале загуба на живот и слобода во 20 век на невидени во човечката историја и потсетува на грозоморното злосторство на холокаустот извршен од нацистичкиот режим; ги осудува во најсилни термини актите на агресија, злосторства против човештвото и масовно кршење на човековите права извршени од нацистичкиот, комунистичкиот и другите тоталитарни режими.

Цели 75 години знаевме дека војната започнала на 1 септември 1939 година кога Германија ја нападна Полска, иако во Пацифичкиот регион војната меѓу Јапонија и Кина започна две години порано. Сега треба да се ревидираме според ЕУ дека војната всушност започнала осум дена пред тоа кога германскиот министер за надворешни работи ја посети Москва. Не забележувајте ги својствените за ЕУ извртувања во претпоставката дека војната може да биде последица на мировен договор, за кој, без никакви докази, се вели дека содржи „тајни протоколи“, а не одредби. Гледате, за разлика од другите пакти потпишани меѓу европските земји и нацистичка Германија – како што е Минхенското предавство од 1938 година на Франција и Велика Британија на кои не биле поканети Советите додека Австрија и Чехословачка и биле подарени на Хитлер од “учтивост” и како подарок за да ја нападне Москва, сега Молотов-Рибентроп пактот се представува како доверлив договор меѓу Хитлер и Сталин за освојување на Европа и поделба помеѓу нив.

Ова е чиста митологија. Факт е дека ниту Советите, ниту Германија не нацртаа линијата за поделба во Полска во 1939 година, туку враќање на границата што ја признаа Лигата на нациите и самата Полска, по предлог на Британците по Првата светска војна. Дури и Винстон Черчил за време на неговото прво воено радио обраќање емитувано подоцна истата година  призна :

Русија водеше политика на национален интерес. Можевме да посакаме руските армии да стојат на сегашната линија како пријатели и сојузници на Полска, наместо како напаѓачи. Но, дека руските армии треба да застанат на оваа линија, беше јасно неопходно за безбедноста на Русија од нацистичката закана.

Сепак, според ЕУ, иако Москва беше последната земја што се согласи на мировниот договор со Хитлер, сето тоа да ти било дел од скриениот заговор меѓу нив. Во тој случај, зошто тогаш Германија одлучи да го нападне СССР во 1941 година? ЕУ го остава ова прашање неодговорено. ЕУ ви вели удобно да заборавите на расиситичките политики на за поробување на Словените или дека Хитлер отворено изјавил во Меин Кампф дека Германија треба да го освои Истокот за да го обезбеди Лебенсраумот.

Исто така да не заборавиме дека во пролетта 1941 година, помалку од два месеци пред операцијата Барбароса, Сталин одржа говор пред Кремљ на државниот банкет за воените матуранти на Воената академија Фрунзе да даде предупредување за непосреден напад од страна на Германија:

Војната со Германија е неизбежна. Ако другарот Молотов може да успее да ја одложи војната два или три месеци преку Министерството за надворешни работи, тоа ќе биде за наше добро, но вие самите мора да отидете и да преземете мерки за да ја подигнете борбената готовност на нашите сили.

ЕУ ја фалсификува целата причина за потпишувањето на нацистичко-советскиот пакт во август 1939 година а тоа е да се купи време за стратегијата за вооружување на Црвената армија за соодветно подготвување на вооружувањето против идната инвазија од страна на Вермахтот. Советското раководство добро разбрало дека Германија на крајот ќе се повлече од договорот, со оглед дека во 1936 година Хитлер го потпишал Анти-Коминтерниот пакт со Јапонија и Италија насочен кон Комунистичката Интернационала.

Шест години СССР беше спречен во обидите да создаде еквивалентна антифашистичка коалиција и колективно да ја брани Чехословачка, и тоа беше спречен токму од страна на Британците и Французите, чии владејачки класи беа премногу зафатени со додворување на Хитлер и водење бизнис со Германија. Само Советите ја бранеа Шпанската Република од Франко во последната генерална проба пред светскиот конфликт и само кога  истекоа сите други ресурси,  конечно се согласија на договор со Хитлер.

Само една недела пред потпишувањето на договорот за неутралност, Сталин одржа таен говор до Политбирото каде што објасни:

Прашањето за војна или мир влезе во критична фаза за нас. Ако склучиме договор за заемна помош со Франција и Велика Британија, Германија ќе се повлече од Полска и ќе бара модус вивенди со Западните сили. Така, војната ќе биде спречена, но идните настани би можеле да заземат сериозен пресврт за СССР. Ако го прифатиме предлогот на Германија да склучиме договор со неагресија, Германија тогаш ќе ја нападне Полска и Европа ќе биде фрлена во сериозни акти на немири и нереди. Под овие околности ќе имаме многу шанси да останеме надвор од конфликтот, додека ќе можеме да се надеваме на сопствен навремен влез во војна.

Оваа најнова резолуција на ЕУ е дел од долгата шема на погрешно претставување на Втората светска војна од страна на англо-саксонската империја, но можеби е нејзина најгорлична фалсификување што навистина ги осквернува гробовите на 27 милиони советски граѓани кои беа 80% од вкупниот број на сојузнички загинати.

Претходно оваа година, од комеморацијата на 75-годишнината од слетувањата во Нормандија, Русија и нејзиниот шеф на државата беа исклучени од настаните во Портсмут, Англија иако рускиот претседател Владимир Путин претходно присуствуваше на 70-годишнината на настанот за Нормандија (Д-ден) во 2014 година. Сегашното отсуство на лидерите од Западна Европа од церемонијата на Денот на победата на 9-ти мај што се одржува секоја година во Русија е доволно навредливо.

Вистинската цел зад историските фалсификати на ЕУ е да се измисли историја на војната со давање незаслужен кредит на Соединетите Американски Држави за ослободување на Европа, истовремено давање лажен ореол на невиност на западните демократии кои всушност ја отворија вратата за подемот на фашизмот и се обидоа да ја користат Германија за уништување на СССР.

Самата историја секогаш треба да биде отворена за дебата и да биде предмет на проучување и ревизија, но Атлантистите ја направија оваа формална промена без никакви докази за да ја поддржат, и во целост за дневни политички цели. Како и основањето на самиот проект на ЕУ, прогласената цел на предлогот е наводно да се спречат идните злосторства да се случат повторно, иако супердржавата ЕУ била дизајнирана од поранешни нацисти како Валтер Халштајн, првиот претседател на Европската комисија, кој бил Германец адвокат во неколку нацистички правни организации на нацистичката партија и се бореше за Вермахт во Франција сè до неговото апсење по инвазијата на Нормандија.

Наместо да ги спречи идните злосторства, ЕУ се посвети на измамливо модифицирање на историските вистини со цел комунизмот да биде изедначен со Третиот рајх. Уште повеќе, дека тие биле две страни на истата монета на „тоталитаризам“ и дека за целата варварство извршено за време на војната, Советите биле подеднакво виновни – или судејќи според количината на колку пати вотекстот се наведува СССР наспроти Германија, дури и повеќе.

Останува нејасно дали сега треба целосно да ги занемариме претходните заклучоци донесени од воените трибунали што ги држеа сојузниците според меѓународното право во Нирнберг од кои сите 12 воени злосторници осудени на смрт во 1946 година биле германски, а не советски. Документот на ЕУ не се ни обидува да ја скрие својата политизирана насока кон сегашната влада во Москва, во која се вели дека:

Русија останува најголема жртва на комунистичкиот тоталитаризам и дека нејзиниот развој во демократска држава ќе биде спречен сè додека владата, политичката елита и политичката пропаганда продолжат да ги избелуваат комунистичките злосторства и да го слават Советскиот тоталитарен режим.

Ова обвинување не држи за критичко набудување, бидејќи Русија оттогаш подигна официјални спомен-обележја на погубените и политички прогонети за време на т.н. „Голем терор“. Сепак, острата разлика помеѓу резолуцијата на ЕУ и споменикот Ѕидот на Тагата во Москва е што второво се заснова на докази од архивите на Советскиот Сојуз. Стана широко распространето и смешно верување на Западот дека Сталин некако убил дури пет пати повеќе луѓе отколку Хитлер, апсурд што не се рефлектира во сега откриените и некогаш многу тајните советски архиви, кои по две децении испитувања покажуваат дека над период од три децении од почетокот на 1920-тите до неговата смрт во 1953 година, вкупниот запишан број на советски државјани егзекутирани од државата беше нешто помалку од 800.000. Иако тоа е сигурно ужасен број.

Како може некој да поверува дека Сталин уби десетици милиони луѓе кога дури и наједноставната анализа на табелата за демографска популација покажува дека советската стапка на население постојано се зголемува секоја деценија со единственото намалување што се случувало за време на Втората светска војна како резултат на нивните жртви? Социјалистите, кои можеби повеќе од која било политичка тенденција се чини дека страдаат од автофобија, треба да ја бранат сопствената историја од такво фалсификување. Само кога се случуваат недостатоци во комунистичките држави, тогаш целиот политички и економски систем се осудува целосно, но никогаш капитализмот кој пет века го колонизираше половина од светот, поробувајќи и убивајќи цели нации.

Кога Хитлер го започнал својот план за исток, десетици илјади Бандеровски предавници се пријавиле во 14-та вафен Гренадие дивизија на СС (1. Галиција) во Украина за да соработуваат со германските окупатори во колењето на нивните сонародници и откако заврши војната, ја продолжија својата предавничка борба во текот на 50-тите години со помош на ЦИА.

Што се однесува до обвинувањето за „варосување“, точно е дека неодамнешните анкети покажуваат дека 70% од Русите денес имаат поволно мислење за Сталин – но исто толку многу се носталгични за самиот комунизам и жалат за распадот на СССР врз основа на тоа социјалистичкиот систем се грижеше за обичните луѓе. Путин еднаш забележа дека и покрај наследството на репресија на Сталин, тој се сомневал дека Грузиецот би бил спремен да исфрли две атомски бомби на Јапонија како што тоа го сторија САД, злосторство во кое загинаа 225.000 невини цивили што е повеќе од една четвртина од оние капитално казнети во текот на целата ера на Сталин.

Значителен број смртни случаи се случи и во гладните години во Советскиот Сојуз од 1930-тите, но има значително повеќе докази кои сугерираат дека британците намерно изгладнуваат 3 милиони Бенгалци до смрт. Но глобалистите зборуваат само за измамата Холодомор, запленета од украинската националистичка дијаспора. Ако Западот сака да зборува за намерно гладување, треба да погледне што направија САД со своите економски санкции во 1990-тите, убивајќи 500.000 ирачки деца, кои поранешната државна секретарка на САД, Медлин Олбрајт, славно ја опиша како „нешто што вредеше да се стори“.

Ова не е прв пат Англосферата историски да ја намалува улогата на Советскиот Сојуз во победата на сојузниците или да го изедначува СССР со Третиот рајх. Во претходните прилики, Европскиот парламент издаде резолуции со кои се прогласува на 23-ти август „ европски ден на сеќавање на жртвите од нацистичко-советскиот сојуз“. Ова е обид на ЕвроАтлантистите да го скријат коренот на Нацизмот кој е во европскиот колонијализам чиј расизам бил извор на инспирација за Хитлер. Зошто тоа што им се случило на Евреите не се сметало за ист грев како она што им беше веќе направено на племињата Хереро-Нама од Германците за кои Намибија сега ја тужи Германија еден век подоцна?

Исто така, отсекогаш беше иронично што либералниот милијардер „филантроп“ и манипулатор на валути Џорџ Сорос како фанатичен Русофоб е подготвен да направи чудни пријателства со ултра-националисти во Киев за да ја поткопа сферата на влијанието на Москва и тоа вклучува ревидирање на историјата на Втората светска војна до верзија фаворизирана од Бандеристите која ја презедоа власта за време на државниот удар во 2014 година во Украина.

Оттогаш, нацистичката хунта во Киев воведе русофобичните закони за „декомунизирање“, бришејќи ги преостанатите траги од украинското советско минато, додека ги заменуваше со споменици на нивните воени непријатели, фашистите. Неодамнешен  пример е градот Виница со преименување на улица што му оддаде почит на советскиот шпион и воен херој Ричард Сорге на оној по Омлијан Храбецк, командант на украинската востаничка армија која соработуваше со Германија за време на војната и уби илјадници Полјаци и Евреи.

Сега ЕУ ја „де-комунизира“ историјата во своето законодавство. Во меѓувреме, влијанието на Сорос врз ЕУ не може да биде преценето бидејќи неговата лобистичка моќ му овозможи да обезбеди директна контрола на извршната власт повеќе од кој било официјален шеф на државата во политичката и економската унија. Тајкунот на хеџ фондот направи богатство како инвеститор за време на масовната приватизација на Русија во 90-тите години, откако се пријави на Џефри Сакс и ММФ да применат „шок-терапија“ за својата економија, како што тоа го правеше во Полска и неговата родна Унгарија. Сепак, за време на Путин, невладините организации на Сорос се забранети во Русија. Можеби причината зошто тој толку цинично може да обезбеди поддршка на фашистичките елементи во Украина да ја поткопа Москва е тоа што тој го сторил лично во своето воспитување во Унгарија.

Роден Георги Шварц, за време на Втората светска војна бил тинејџер од богато еврејско семејство кое ја преживеало окупацијата на Оската користејќи го нивното богатство за поткуп на службеник на владата од колаборационистичката влада на Ароу Крос, кој ги обезбедил фалсификуваните документи на Сорос кои ги идентификувале како христијани, додека адолесцентот од неговотот сопствено признание им доставувал на нацистите известувања за депортација во смрт на други Евреи. Кратко време подоцна, младиот Сорос крадел вредности и имоти од еврејите. Некој би се претпоставил како Евреин дека би бил прогонуван од овие искуства, но Сорос во неколку наврати изјави дека нема жалење и дури вознемирувачки го споредува ова со неговата идна работа како инвеститор.

Како и Сорос, ЕУ нема идеологија освен неилечива жед и алчност и е љубител на нацистите затоа што ја мразат Русија. За свои политички интереси, тој е подготвен опасно да ја поттикне верзијата на историјата измислена од ЕУ каде злосторствата на оние кои соработувале со силите на Оската се бришат а Советите кои храбро ги поразиле, злонамерно се клеветат. Фашизмот никогаш не беше целосно искоренет и Западот продолжи да го негува за време на Студената војна, па дури и сега кога капитализмот е вратен во Евроазија, тој продолжува да го прави тоа за да ја поткопа воскреснатата силна Москва на светската сцена.

Бидејќи светот се појавува сè повеќе на работ на нова светска војна, се потсетуваме на изразот на Карл Маркс кој славно изјави дека „историјата се повторува … прво како трагедија, потоа како фарса“. Точно применливи за несомнената трагедија на Втората светска војна и фарсичкото исмејување на нејзината историја од страна на ЕУ чиишто политики продолжуваат да создаваат услови за уште еден глобален конфликт.

А дека воскреснувањето на фашизмот на ЕУ/НАТО се гледа и на дело, покрај подршката за Украинските фашисти покажува и Мини Шенгенот, обид да се воскреснат поразените фашистички визии на Балканот. Прочитај повеќе тука: РОДИНА ќе го Згасне Стариот Фашистички Западен Проект Голема Албанија Подметнат со Ново име – Мини Шенген!