Само неколку месеци по финансиската криза со ликвидност од 56 милијарди американски долари – јужноамериканската нација е во дифолт деветти пат по осамостојувањето во 1816 година .
Во услови на пад од 20% на валутата и пропаѓање на државните обврзници, делегатите на ММФ пристигнаа во Аргентина и, како што пренесува Блумберг, веднаш започнале состаноци со креаторите на политиките, соочувајќи се со дежа ву избор од пред две децении: ризикувајте да ги влошите проблемите уште повеќе со задржување на ратата од 5,3 милијарди долари што треба да се случи следниот месец – или пак ќе ја исплатите, и ќе ризикувате уште повеќе загуби со програмата за финансирање на ММФ која е на работ на колапс.
„ММФ вложи многу – не само пари, туку и престиж“, рече Хектор Торес, поранешен извршен директор на Фондот кој ги претставуваше јужноамериканските земји.
„Фактот дека аранжманот не функционира добро сега е голем срам“ , рече тој. И септемвриската рата „ќе биде тежок удар“.
Фернандез рече дека голем дел од заемот на ММФ бил потрошен за финансирање на одлив на капиталот надвор од земјата. Во изјавата по состанокот со официјалните претставници на ММФ, Фернандез рече дека се согласил со целите на договорот со ММФ, но додаде дека ММФ и сегашната влада ја создадоа сегашната криза и сега се одговорни за справување со „социјалната катастрофа“.
- Аргентина ќе плати само 15% од својот долг на достасување
- Ќе плати 25% од својот долг три месеци по доспевањето
- Конечниот 60% од долгот ќе се исплати шест месеци по доспевањето
- Владата ќе продолжи да плаќа камата на краткорочен долг
И новата влада ќе побара одобрение од Конгресот да започне доброволно репрограмирање на доспевање на долгот помеѓу 2020 и 2023 година според локалното законодавство.
„Владата има за цел да ги расчисти финансиските долгови и за краток, среден и долгорочен хоризонт“, рече министерот за економија Хернан Лакунзасаид.
Наречете го како што сакате, но резервите на девизи опаднаа повеќе од 10 милијарди американски долари во изминатиот месец, бидејќи креаторите на монетарните политики се обидоа да го соберат пезосот по 11 август.
Десетици илјади луѓе маршираа низ улиците за да побараат од владата да стори повеќе за да го ублажи влијанието на економската криза во земја која откажа плаќање на својот долг осум пати во својата историја од осамостојувањето од Шпанија во 1816-та година.
Обичните Аргентинци имаат трауматски сеќавања на неуспешните програми на ММФ. Многумина го обвинуваат Фондот за епскиот колапс од пред две децении, една причина зошто одлуката на Макри да оди во ММФ минатата година беше толку ризична.
Езекиел Забаглионе, шеф на стратегијата на Баланц Капитал Валорес во Буенос Аирес вели дека „Во најлош случај, никој не ја прифаќа понудата и вие сте во иста ситуација како и вчера. А ако се постигне договор и сте успешни во уедувањето, ќе имате помалку потреби за финансирање за следните години“.
Конечно, после сето ова, на персоналот на ММФ им преостанува да си го носат срамот назад кон Вашингтон за да ја анализираат операцијата за долгови што ја објавија денеска аргентинските власти. Според изјавата на портпаролот на ММФ, Гери Рајс:
„Персоналот на ММФ разбира дека властите ги презедоа овие важни чекори за решавање на потребите за ликвидност и зачувување на резервите.” „Персоналот ќе остане во близок контакт со властите во наредниот период и Фондот ќе продолжи да стои со Аргентина во овие тешки времиња “.
Патрик Естеруелас, шеф на истражувањето во управување со имотот ЕМСО во Њујорк, предупреди „ММФ е во сериозен проблем“.
„Ме потсетува на изреката: Ако и’ должиш на банката 100 долари, тоа е твојот проблем. Ако должите на банката 100 милиони долари, тоа е проблем на банката “.
Се прашуваме како се чувствуваат сега Европејците во врска со нивната нова шефица на ЕЦБ, истата таа Кристина Лагард од ММФ??
А како дојде до ова?
Пред скоро точно две години, 20-годишните обврзници што сочинуваат мнозинство од универзумот за инвестиции со фиксни приходи, беа засенети од нова и прилично смешна “безбедност “што ја понуди Аргентина со – 100 годишни обврзници. Но додека има дарежливи будали, побарувачката беше толку голема, всушност, што продажбата на обврзници беше 3,5 пати пре-претплатена кога во исто време многумина предупредуваа дека овој конкретен експеримент ќе заврши во солзи.
Солзите протекоа на почетокот на месец август, кога с во „шокантен“ исход – затоа што очигледно не му текнало на никого дека политичкиот режим што беше принуден да изврши штедење како што бараат неговите господари на ММФ, ќе биде исфрлен од функција преку ноќ – „пазарно-пријателскиот“ режим на Макри беше исфрлен од подготовките за претстојните претседателски избори. И да, оние 100-годишни обврзници што можеа да се купат за 75 центи на долар пред само 3 недели, сега можат да се купат по половина од таа цена, 35% од главницата.
С & П ја деградираа земјата до „селективен дифолт“ доцна во четвртокот – од причина што владата решила ефективно да не плати обврзници во вредност од 101 милијарди американски долари, што е нејзин 9-ти дифолт од независноста на Аргентина од Шпанија во 1816 година.
Идниот претседател на Аргентина изјави за WSJ дека новиот владин план за реструктуирање на краткорочниот долг покажува дека земјата е практично несолвентна.
„Сега, никој не и дава долг на Аргентина, ниту некој ќе може да го плати“, рече Алберто Фернандез, кој како кандидат на коалицијата „Перонистичка“ сега се очекува да победи на претседателските избори во октомври. „Аргентина е во виртуелен, скриен дифолт“.
Всушност, дифолтот не е ниту виртуелен, ниту е скриен. Не веруваме во нас? Само погледнете го горенаведениот графикон. Но, во секој случај, ако Аргентина е веќе виртуелна во дифолт состојба, тогаш „кои се мотивациите Фернандез да продолжи со плаќање наместо да бара преговарачко преструктуирање?“ прашува Витни Бејкер, основачот на Тотем Макро во Њујорк. Дифолтот – ако сепак некој сака да го дефинира – се случи на почетокот на оваа недела, кога самата влада на претседателот во заминување, Маурисио Макри, еднострано ја продолжи рочноста на сите краткорочни хартии и рече дека сака да го реконструира својот долг со ММФ, бидејќи земјата не беше во можност да ги намири обврските кон приватните банки.
Ова значи дека не само што ќе бидат изменети меѓународните доверители, туку и ќе биде извисен ММФ, чиј заем, најголем досега во историјата на ММФ остана неисплатен. 
„Она што сакам да го разберат во ММФ е дека тие се виновни за оваа ситуација“, рече г. Фернандез. „Тоа беше чин на соучесништво со администрацијата на Макри. Тоа беше најскапата кампања за повторен избор за човештвото и тие дадоа пари на болен трошач“.
Кои потоа го поставија прашањето: дали следниот режим на Аргентина ќе соработува со доверителите и ММФ за зајакнување на закрепнувањето на доверителот, или ќе биде тоа банкрот со слободен удар? Одговорот, се чини, е последниот.
60-годишниот иден претседател рече дека кога ќе биде избран, неговата администрација ќе има за цел да има избалансиран буџет на крајот. Но, тој најпрво планира амбициозна програма за враќање на куповната моќ преку зголемување на платите и државните пензии, додека истовремено содржи инфлациски притисоци со широк пакт со работодавците.
„За да го поправите овој циклус, мора да започнете план за зајакнување на потрошувачката и јас нема да побарам дозвола од ММФ за тоа“, рече Фернандез, предизвикувајќи го најлошиот можен случај на повратна врска со PRSD во седиштето на ММФ.
Во истото интервју, Фернандез ја отфрли загриженоста на пазарот во врска со потенцијалната победа на Перонистите и рече дека “помошта” од 57 милијарди американски долари од ММФ, нејзина најголема досега е виновна за финансискиот колапс на Аргентина.
Наместо да се искористат за замена на поскапиот долг, рече Фернандез, доларите од ММФ испаруваат во одлив на капитал бидејќи владата согори резерви на девизи за да ја задржи стабилната амортизација на аргентинскиот пезос.
Но, ироничноста е дека судбината на ММФ сега е веројатно врзана за тоа како монетарниот фонд ја решава кризната состојба во која е вклучен нејзиниот најголем досега клиент: Аргентина.
Што ќе се случи следно? Никој не знае. Како што забележува WSJ, Фернандез е ветеран политичар од Перонистичко движење кое вклучува организиран труд, екстремно левичарски групи и конзервативни провинциски гувернери. Иако се смета за попрагматичен од неговата претходничка Кристина Киршнер, која ги национализираше странските компании и наметна контроли на капитал кога економските услови се влошуваа до крајот на нејзиниот мандат, тој можеби нема друг избор освен да го стори истото.
Шефот на ММФ во заминување, Лагард има следна работа да ја предводи ЕЦБ, а по нејзиниот апсолутно катастрофален мандат на ММФ, не можеме да дочекаме да видиме како се уништува Еврозоната како нејзин последен подарок пред распадот на ЕУ.